karantina günlükleri

• Yüzüm kilo almış ama keşke vücudum alsaydı. Allah'ım teşekkür ederim, teşekkür ederimmm kilo alabiliyorum sonundaaa
• kilo vermeye hızla devam ediyorum, cildim bebeksi pürüzsüzlüğe ulaştı, göz altı morluklarım bitti çok güzel hissediyorum özgüvenim geri geldi vs ...
• hastanede çalışıyorum. ve karantina zorlu ama bir yandan da elimiz kolumuz bağlı can sıkıcı geçiyor. bir yıl önce bugün diye facebook instagram hatırlatıyor. bir yıl önce bugün egede deniz kenarında salakça aşk meşk olaylarına ağlıyormuşum.
  
  bugün bambaşka. bir virüs var. geçmiyor. kolay kolay da geçmeyecek üzgünüm. işin içinde olan biri olarak diyorum.
  
  yalnız yaşıyorum. herkes bir sağlıkçı açısından avantaj olarak görüyor. ama ben hastalıkta sağlıkta dediğim biri olsun isterdim yanımda. bir sağlık sorunu olacaksa da birlikte yaşayalım napalım diye.
  
  her şey kötü aslında sözlük. iyimser tablo biri çizse de inansam ben de.
  
  ama hayatımız koronadan önce ve sonra diye ikiye ayrılacak. bu virüs kültürel sosyal her şeyimize etki edecek.
  
  ne saçmadır bayramlarda büyüklerin ellerini öpmeye sinir olurdum. şu an virüs olmasa da öpsem sarılsam herkese diyorum.
• karantina günleri diye de başlık açıp buraları doldurmak istemedim bu kötü günlerle.
  ama çok acayip geçiyor günler bende. lanet bir uyku düzensizliği, üzerine bir de ramazan eklendi ki üç gün tutuyorsam iki gün de tutmuyorum doğrusu oruç.
  
  ben de tam bir panik havası hakim yalnız. pc başına geçip, allahım izlenecek ne çok film var diyorum, sonra kitaplığın başına geçip, okunacak ne çok kitap var diyorum. sürekli bir yetişememe hali. hani modum bugün allah için ne yaptının, bugün karantina da ne yaptına evrildi. sürekli bugün bir şey yapmadım. tüh boşa gitti günüm diye dolanıyorum.
  
  hayır sanki karantinadan önce istanbulu fetih hazırlıkları yapıyordum da.
• Pandemi süresince karantina da kalmak zorunda kalan veya kendini gönüllü karantinaya alan kişilerin tecrübelerini paylaşabileceği başlık.
  Yaşanılan süreçte kendi adıma hayatın normal akışı oldukça değişti ve rutinim ciddi manada kesintiye uğradı. Hayatımda hiç bu kadar kötü günler geçirdiğimi hatırlamıyorum.
  
  Bu berbat günler, İlk önce Şubat sonunda katıldığım bir seminer çalışmasıyla başladı. Seminer küçük gruplar halinde çalışmayı da gerektirdiğinden giderken baya tehlikeliydi. Türkiye’de resmî bir vaka olmamasına rağmen, dünya kötü durumdaydı. Seminerde yurt dışından gelen yerli ve yabancı katılımcıların da olması yeterince endişe vericiydi. Nitekim korktuğum başıma geldi ve 15 gün sonra katılımcıların bazılarında pozitif test sonuçları çıktığını öğrendiğim gün kabus başladı.
  
  Acaba soruları zihnimi kurcalarken, sürekli internetten semptomları araştırdım. Yaşanılmış tecrübeleri yabancı kaynaklardan okumuştum öncesinde. Hafif ateşim yükselmeye başladığında içimi bir endişe kapladı ve nihayetinde hastaneye gittim. Test yapılmasına gerek duyulmadı ve eve geri geldim. Bir gün sonrasında ise ilçe sağlık müdürlüğünden gelen telefonla şoka girecektim neredeyse. Temaslı olarak işaretlenmiş ve karantinaya alınacaktım.
  
  Benim için karantina günleri başlamıştı. Ta ki temaslı olduğum kişi bir hafta süre sonunda negatif çıkana dek sürdü bu durum. Karantina kaldırıldı ama ben normal hayata dönemedim hala. Son 15 gündür yine ilk 15 güne benzer duygular içerisindeyim çünkü bu seferde aynı mekanda yarım saatten fazla kaldığım biri pozitif çıktı. Yine ateşim çıkıyor, gözlerim kızarıyor, göğsüm ağrıyor.
• Uff günlük boşluktan spotify’da gezinirken bi’ şarkılar keşfettim aklın durur. günde bir saat kızlarla toplanıp özlem giderme seansı da yapsak tadından yenmez bu karantinanın.
• En verimsiz kitap bitirme günlükleri diyebilirim.
• bazı sözlük yazarlarından korkuyorum. çok psikopatça entryleri ve mesajları var *-*