karantina günlükleri

Bugün karantinamın 8. Günü olabilir. sabah yine geç kalktım, dizi de izlemiyorum artık. Biraz kitap okuyup ders çalışacağım. Sıkılmaya devam. Umarım depresyona falan girmem.

Dışarı çıkmama orucumda 20 günü geçtim, sosyal mesafe korunuyor, kendi karantinamkçı kendim uyguluyorum, gerekmedikçe çıkmıyorum.
Şu aralar en çok kullandığım uygulama netflix. İzlemediğim dizi ve film kalmadı. Sigara tüketimi çoğaldı. Yemekler fazla yenmeye başladı. Kilo da aldım... Bir an önce atlatsak şu kritik günleride normal dönsek keşke..

25.günüm falan sanırım.Günde 4 sigara içiyorum.Hareketsizlikten dolayı kendimi işe yaramaz ve sağlık olarak zayıf hissediyorum.Reflüm iyice azdı.Ailemle olduğumdan içkide içemiyorum veya aldıramıyorum.Artık bitmesini dört gözle bekliyorum.

Çalışma zorunluluğu nedeni ile giremediğim eylemsizlik etkinlik alanı.
Haftaya evden çalışmaya başlaycağım o zaman bir editle gelmeyi planlıyorum.

Karantinamın 28. Günü ben artık öleceğim herhalde sıkıntıdan. Boş boş oturmaktan, iş yapmaktan sıkıldım ya..

Kendi adima icini bol bol doldurabileceğim gunluklerdir.
Yıllardır yapamadığım tatili yapiyormus gibi hissediyorum. Ooh.

Bir hata sonucu eşimi istemesine rağmen memlekete anne babasının yanına göndermemiştim, keşke gitseydi çok fiyakalı bir karantina dönemi geçirirdim. Ben sevdim bu karantinayı arada bir işe gidiyorum bir tek o koyuyor

Kaçıncı günde olduğumu bilmiyorum, yani bir ara dışarı çıktım ama kaç gün önce olduğunu hatırlamıyorum. Sabaha karşı uyuyup öğleden sonra uyandığım için gün ışığından yararlanamıyorum'*'
Genel olarak sıkılmış ve boşvermiş hissediyorum. Uzaktan eğitim derslerine katılmıyorum, derslerin tekrarlarını izlemiyorum, kitaplarımı çalışırım diye düşünerek getirmeme rağmen birçoğu ilk gün bıraktığım yerde duruyor. Günlerimin çoğu müzik dinleyerek, biraz dizi ve film izleyerek, biraz da oyun oynayarak geçiyor.
Keşke ortaokulda veya lisede olsaydım, o zaman belki bu durum hoşuma bile gidebilirdi

''boş bir markette birkaç tane gofret buldum. biraz da suya ihtiyacım var. bu yıl güneye doğru yürüyeceğim. orada hala birilerinin olduğuna eminim.''

online derslerden, whattsapp soru çözümlerinden ve ergenus hezeyanlarından bunaldığımız günlerdir efenim..
sevdiceğim habire kilo alıyor, bense bu karantinadan daha sağlıklı, daha fit çıkacağım diye söz verdim kendime. youtube emmiden zumba videoları eşliğinde kopuyorum :)
kocama da dün ayar verdim: "ye sen ye! dışarı çıktığımızda, yolda yürürken babam sansınlar seni de kahrından kendini içkiye vur .. töbe töbeee.. " diye. neyse; etkisi oldu da gece habire bisküvi, çikolata gömmeyi bıraktı. zoruna da gitmiş tosbaamın "eee milena, sen neye hazırlık yapıyorsun böyle sporlar filan???" diye pövkürdü. kıskançlık krizini böyle kılıflıyor işte.. yetmedi sabote etmeye çalışıyor beni, sevdiğimi bildiği için getirip önüme cips koydu! yemedim tabi ki! hey yavrum heyyyy.. sen milena 'nı hiç mi tanımadın ? pışşşşşıkkkkk... yer miyim oğlum ben? cipsi de yemem çevirdiğin numaraları da :)

ne zamandır evdeyim bilmiyorum. sıkmaya başladığı bir gerçek ama bugünlerin geçici olduğunu ve bizim gibi evde oturma lüksü bulunmayan insanların olduğunu biliyoruz.

bugünleri verimli geçirmenin en güzel yolu herkesin kendine göre bir plan yapması olabilir. bu planın içinde mutlaka egzersiz bulunmalı, vücut hamlarsa eğer en kolay işi bile yapmaya eriniyorsunuz.

ben kendi programımdan kısaca bahsedeyim;

8-9 gibi kalkıyorum. şöyle bi ortalığı toplamaca, anne babayla kahvaltı, bir bölüm dizi izleme, gün aşırı temizliğe girişme, biraz ders çalışma, yemek hazırlama, kitap okuma, tekrar dizi izleme ve telefonda vakit öldürme'*' akabinde yatış. pek iç açıcı değil biliyorum ama elimden bu kadarı geliyor.

edit: en önemli şeyi, egzersizi eklemeyi unutmuşum. saati genellikle pek belli olmadığı için düzen sırasında yazmaya gönlüm el vermedi herhalde.

Bu karantina hayatımı alt üst etti resmen. Akşam yatamadığım gibi sabahta kalkamıyorum maalesef. 3 gibi uyanıyorum, sade bir kahve ve sigara ile başlıyorum güne. Bir şeyler atıştırdıktan sonra duşa giriyorum. Bir film izliyorum ve ders çalışmaya başlıyorum. Akşam yemeğimi yiyorum youtube, instagram, Twitter, blog sözlük, netflix döngüsü derken sabah oluyor zaten.

Evet arkadaşlar 29. Günde yöresel yemeğimiz olan 'patlıcan (patates şekli de vardır) düzmesi' ni de öğrendim az çok müdahale ede ede. Bu gidişle ömrünün 73 yılını ev hanımlığına ve yemeklere adamış, buram buram tarih kokan babaannemden tüm yemekleri öğrenip karantinadan çıkacağım. Ha bu arada, yemeği de koydum ocağa son dokunuşu yapıp :)

Tünaydın sözlük. İki saat kadar önce uyandım. Artık hava aydınlanmadan uyuyamıyorum. Son üç günde toplam bin adım dahi atmadım. Oysa son iki yılda toplam adım sayım 5 milyondan fazlaydı ve bu günlük ortalama olarak 7 bin adıma tekabül ediyordu. Anlayacağınız dardayım. Dünden beri sözlükte vakit geçiriyorum. Öncesinde bir meşguliyetim yoktu. Kulak üstü kulaklığımın padleri kulaklarımı ağrıtana dek müzik dinliyorum. Üstelik sabaha karşı 5'te pulse of the maggots çalarken gündüzleri slow it down gibi sakin enstrümantal müzikler dinliyorum. İmdat!

Yine uyanamadım... Sabah 8.30'da sakai üzerinden yapılacak derse katılacaktım. Saat 6 olduktan sonra uyumamaya karar vermiştim ama "uyanırsın ya biraz gözlerini dinlendir'*'" diyerek iki saat uyumaya karar verdim :)
En azından önümüz haftasonu, rahat rahat boz ayı gibi yatabilirim. Her neyse konu karantina sürecindeki hayatım. Birazdan kahvaltı'*' yapacağım sonra da down-tempo müzikler seçip biraz temizlik yapacağım. bunun gibi
Bugün önceki günler kadar aktif olamayacağım. Beni özleyeceğinizi biliyorum, merak etmeyin geri döneceğim'*'

çalışmaya devam edenler için herhangi bir günden tek farklı maske zorunluluğu ve dezenfektan/sabun ilişkisinde seviye atlamaktır.

bugün karantina günlüklerine dünya günlüklerinden doldum

Çaresiz bir şekilde Esra Erol izliyorum.. :(

Sürekli bir şeyler yemek istiyorum ve ne acı ki yiyorum :( bunlar duygusal açlıktan mıdır yoksa ben mideyi biraz büyütmüş olabilir miyim?

Hızla kilo alıyorum.
Uzun süredir evde çalışıyorum. Evde çalışmak iğrenç birşey. Bugün özel izinle şirkete gittim. İnsan masasını özler mi? Cekmecelerimi karıştırdım. Kimseye dokundurmadigim hatta kullanmaya kiyamadigim kalemlerimden birkaçını aldım yanıma. Kullanacağım artık...