çocukken hayal edilen tanrı şekli

• Cennete giden insanlardan çok çok iyi olanların sırayla bir maske takıp tanrı olduğuna inanıyordum. Süresi dolan tekrar sıranın arkasına geçiyordu.
• ben hep zübeyde anne mezarının yanındaki caminin imamı zannediyodum. valla bakın.
  ilk kez imamı orda gördüm, babam amcam falan çok saygılı davrandılar, sonra dua ettiler falan.
  öyle zannetmişim işte.
• Dolunay. Baya baya gökyüzünden bize baktığına inanıyordum. Her zaman orda olmazdı bir de, gizemliydi falan. Dolunay olduğu günler kendimi güvende hissederdim konuşurdum falan. Çocukluk işte
• cami minaresine benzetiyordum ben :D
• Yarısını kız yarısını erkek sanardım, bunu sebebi ise komşunun çocuğu bana öyle anlatmıştı hatta onunla konuştuğunu söylemişti. Ben de onun gibi uçan balona binip bulutların üstünde onunla konuşmayı hayal ederdim hep.
• Bulut
  
  Küçükken tanrı benim için gökyüzündeki bir buluttu. Dünyayı da bulutun olduğu yerden tamamen görülebilen bir mekan zannediyordum. Tanrı bembeyaz, tertemiz, saf ve güzeldi.
  
  Sonra mensubu olduğum inanç sistemi tanrının bir bulut olmadığını öğretti. Tanrının bir şeklinin olmadığını da öğretti. Ayrıca tanrının tüm iyiliklerin sahibi olduğu gibi, kötülüklerin de sahibi olduğunu, hatta tuzak kuranların en hayirlisinin da tanrı olduğunu öğretti.
  
  Böylece tanrının aslında daha sert mizaçlı olduğunu fark ettim. Evet boyle oldu.
  
  Eksi basacak mümin kardeslerim için pesin not: bu entryleri eksilemek üzere okuya okuya kafanız açılacak '*'
• minareyi allah sanmak...
• ezanı okuyan kişi olduğunu düşünürdüm.
  
  ablam üst komşumuz sanırmış. nede olsa allah yukarıda.
• Yalnız değilmişim. Benden başka da minare diyen olmuş. Sevindim :D
  Tek bi Allah olduğunu söylüyorlardı. Yaşadığım ilçede de bütün camilerin tek minaresi var. Her mahallenin tek bi Allah'ı olduğunu, onun da minare olduğunu sanıyordum.
  Bir gün, "dedemlerin bi Allah'ı var, bizim bi Allah'ımız var, anneannemlerin bi Allah'ı var.." dedikten sonra geri zekalı abimden tokat yemiştim. Hoş, o da benden pek büyük değildi. E tamam, minare Allah değildi. E, Allah kimdi? İbrahim değilmişim demek ki, arayışım yediğim tokat sonrası sona ermişti.
  Not: çocuklara şiddet uygulamayın. Bunu din ya da dinsizlik adına hiç yapmayın.
  Tanım: çocuğu, ibrahimî bir arayışa götürebilecek düşüncedir.
• o tanrı benim için her zaman bulut olmuştu hala da öyledir.
• bulutların üzerinde tahta oturan upuzun beyaz sakallı mavi gözlü bir ihtiyar.
• haşa! yüksek, koca bir dağa benzetirdim. ama dikit şeklinde, buz mavisi renginde.
  
  her bayramın ilk gününde kabristana giderdik. Kabristanın kapısının haricinde başka bir girişi daha vardı. oradan girebilmek için büyükçe bir kayanın üzerine basıp yukarıya çıkardık. o kayanın arkasından yükseldiğini, devamlı orada durduğunu düşünürdüm.
  
  Hala, ne zaman kabristana gitsem, hep o kayaya basıp yukarı çıkarım. çocukluğumdaki bu düşüncemi hatırlayıp tebessüm ederim. ardından içeri geçip esselamu aleykum ya ehlel kubur der geçmişimin yanına giderim.
  
  Allah geçmişlerimize rahmet etsin.
• entryleriyle güldüren konu.
  allah affetsin, ben hep sihirli annemdeki perihan teyze gibi küresinden bize bakıyor sanırdım.
  e ne görürsek ondan etkileniyorduk, çocuğuz ayol.
• Ben de salonun camından görünen caminin minaresi zannediyordum. Ne kadar çokmuşuz böyle zanneden ^^
  Ezan okununca komşu kızı Eda ile beraber devasa camdan minareye huşu içerisinde bakışımız :d
  Yaş 4 bu arada.
• Sadece kocaman bir kafası olan uzun ve beyaz sakallı yaşlı bir adam sanardım. Bulutların üzerinde ve dünyadaki herkesi oradan o şekilde görebiliyor.
• Babaannem sağolsun peşinde hepnamaz kilardim onun gibi. En sonunda doğrusunu söyledi.
• Haşa bende küçükken leyla ile mecnun daki aksakkallı dede gibi düşünürdüm.Ama kocaman bulutumsu bir şekilde göklerde dolaşanından
• Gozleri buluttan yuzu tüm gökyüzünden olusurdu. Bazen de atatürk e benzerdi hayallerimde ..
• kolları ve bacakları aşırı uzun, dünyayı kaplaycak kadar büyük, ince bir yaratık. hatta bastığım her yerde allah var zannediyordum.
• Koskoca ışık kümesi, çok da zorlamazdım kendimi bu tarz derin konulara. Zaten ben hep üşengeç bir çocuktum