ramiz dayı
-
"jilet ahmet sevdiğimiz bir abimizdi, janti adamdı, adabı giyinmeyi çok iyi bilirdi. mesela ben bilmem.
çok gülerdi ben gülmem.
bu kapıdaki arkadaş "abi köye para" dediğinde sırtını dönerdi. ben dönmem.
agop abi beni kapıdan al dediğinde dalga geçerdi. ben geçmem.
jilet ahmet sevdiğimiz bir abimizdi ama parayı da bir tuhaf dağıtırdı. ne varsa elinde yine döner dolaşır onun elinde kalırdı. benim kalmaz. bizde para masaya konur. herkes ihtiyacı kadarını alır.
jilet abim silahını adamına taşıtırdı. ben silahımı saklamam
abim bu masaya şöyle fiyakalı ama biraz da yamuk otururdu. ben arkamı arkadaşlara verince şöyle yaslanırım bir geriye."
kalbimize girip öylece çekip gitmen hiç adil olmadı dayı bilesin.