hüzün
-
Melali anlamayan nesle asina degiliz. Ama bu denli melale de kimse aliskin degil, olamaz, benden baska. Dusundum de ben bir sey olmak istiyorum. Mesela bir yazar. Belki bir arkadas. Belki dost. Belki es belki anne. Belki bir kul. Belki de bir mektup arkadasi. Belki ogretmen. Belki kusursuzca davranan bir insan. Tum bunlari dusunurken bir korku kapladi icimi. Herkesin psikolog kesildigi ve herkesin derttasi biri oldugumu farkettim. Insanlari ferahlatmak ya da insanlarla birlikte aglamak guzel olabilir. Ama ben artik bir sey olmak istiyorum. Baska bir sey. Icimdeki acilari cozmeden saydiklarimdan hicbiri olamam. Ya da tam manasiyla olamam. Kucuk aklimla her zaman olacagimi dusunsem de. Belki bana baska yollarin varligini baska bakis acilarini gosteren biri olur. Bakis acilarini degil açilarini... iste yine ayni yere dondum. Meleklerden yoruldum. Keske bir sey olsam, tam manasiyla bunlardan biri. Keske neseli olmak zorunda olmasam. Bu en huzunlu hislerime baktiginda gozleri kör olmasa insanlarin, kalpleri bendeki aciyi gorup dehsetengiz sekilde huzne burunmese. Gulumseseler merhametle. Aslinda hicbir seyin yok dercesine. Iste tam o anda iyi olsam. Guvenilmis olmakla kendim dunyayi kanatlarimin altina alsam.