blog sözlük itiraf


  • Bugün saat 18:00 sularında, bisikletletle baya geniş bir kaldırımda ilerlerken, elimle dokunabilecek mesafede bir araba aynası belirdi gözüme. Tabi gözlerim aniden canlandı ve panikledim. Sağ tarafımdan, birden bire bir darbe geldi... Yere düşerken, kafamdaki kaskın benden yaklaşık 2 metre uzakta havada uçtuğunu fark ettim. Sonunda, yerle yeksan oldum. Fakat vücudumda, arabanın kazandırdığı enerji hala vücuduma hakimdi. yani yerde yuvarlandım. Nihayet kendimi yerde sabit bir şekilde buldum. Ne zaman vücudumdaki enerji kontrolü elime geçtiyse işte, o an ayağa kalkıp-bir suçlu gibi-kaçmak istedim. Kafamda milyon tane soru vardı, bundan dolayı mantıksallıktan uzak iç güdüsel çözümlere baş vurmak istiyordum. Bu kazadan hemen sonra, benimle iletişime geçen 20 metre ötede 4-5 kişilik bir gruptan bir genç adamdı. Şokun etkisiyle dediğinden hiç bir şey anlamadım. Fakat çokta önemsemiyordum. Çünkü arabanın şoförünün ne diyeceği önemliydi. Beklediğimden çok daha geç bir zamanda arabanın kapısının sesini duydum. gerilim işte burda başlıyordu benim için.
    Arabadan, kaba saba uzun bir adam bekliyordum. Ve en azından küfür saydırmasını bekliyordum. Fakat arabadan, çok daha kısa bir kadın çıktı. işte burda derin bir oh çektim, en fazla küfür edip gider. Benden yüz kat daha sakindi. Ve benim iyi olup olmadığımı sordu. Bende, " iyiyim iyiyim, sıkıntı yok." Israrla bu soruyu tekrarladı. O arada kaskımı almak için ayaklanmıştım. ve en sonunda şunu, " ama ben düzgün gidiyordum." Dedi...
    Gerçekten o an, adrenalinin etkisiyle iyi olup olmadığımın farkında değildim. Sonradan kolumda bir sızının başladığını fark ettim. (bkz: verilmiş sadakası olmak)