toplumun ahlakının çöktüğü gerçeği

Yıllarca bir yarış atmosferinde, sorgulamadan, yenilik yapma kaygısı duymadan eğitim alıyoruz; bu emeğin sonunda da hem çevremiz hem biz refah bir yaşam istiyoruz.
Zaten zor koşullu ve bol rakipli bir yarışa doğmuş olmak; daha küçüklükten itibaren "gerektiğinde ahlaki ve evrensel normlardan taviz vermeye" itiyor bizi. Farkında bile olmadan bu huyu karakter haline getiriyor. İlerde "ağzı dualı ama cinsel istismarda bulunan", "Halep'e üzülen ama çalıştığı yerdeki Suriyeli çocuğu hor gören", "Çalan ama yapan" insanlar haline geliyoruz. Yeri geliyor, yarışta başarılı olmak uğruna şahsımızın ve/veya ait olduğunu hissettiğimiz topluluğun yanlışlarını savunmak durumunda buluyoruz kendimizi.
Böyle kaliteli nesiller elde edilir mi? Evet, edilir. Ama gaz odalarını icat eden mühendisler gibi insanlar var olur sistemde.
Aslında çözüm çok çok basit: Her şeyden önce "Empati sahibi, iyi bir insan olmayı öğretmek"