elma
-
cemal süreyanın canım şiiri.
bir zamanlar, lise iki üç dolaylarında sürekli konuştuğum fakat bir o kadar da sürekli kavgalı olduğum asla sevgili olmayıp garip sahiplenmelerimizin olduğu bir arkadaşım olmuştu.
bir gece vakti birbirimize şiirlerden bahsedip okurken ezberden bunu okumaya başlamıştı.
sonra kendimizce hayalini kurduğumuz ütopyamıza elma demeye başlamıştık. elma kendi aramızda kod olmuştu artık. elma demek, beraber kurduğumuz hayallerdi , oydu.
bir şekilde konuşmayı bıraktık, o gündür de kırmızı elma yemem.
***
elma
Şimdi sen çırılçıplak elma yiyorsun
Elma da elma ha Allahlık
Bir yarısı kırmızı bir yarısı yine kırmızı
Kuşlar uçuyor üstünde
Gökyüzü var üstünde
Hatırlanacak olursa tam üç gün önce soyunmuştun
Bir duvarın üstünde
Bir yandan elma yiyorsun kırmızı
Bir yandan sevgililerini sebil ediyorsun sıcak
İstanbul'da bir duvar
Ben de çıplağım ama elma yemiyorum
Benim öyle elmalara karnım tok
Ben böyle elmaları çok gördüm ohooo
Kuşlar uçuyor üstümde bunlar senin elmanın kuşları
Gökyüzü var üstümde bu senin elmandaki gökyüzü
Hatırlanacak olursa seninle beraber soyunmuştum
Bir kilisenin üstünde
Bir yandan çan çalıyorum büyük yaşamaklara
Bir yandan yoldan insanlar geçiyor çoğul olarak
Duvarda bir kilise
İstanbul'da bir duvar duvarda bir kilise
Sen çırılçıplak elma yiyorsun
Denizin ortasına kadar elma yiyorsun
Yüreğimin ortasına kadar elma yiyorsun
Bir yanda esaslı kederler içinde gençliğimiz
Bir yanda Sirkeci'nin tiren dolu kadınları
Adettir sadece ağızlarını öptürürler
Ayaküstü işlerini görmek yerine
Adımın bir harfini atıyorum
(1956)