canım kardeşim
-
İlk defa Televizyonda denk geldiğimde çok küçük yaşlardaydım. Rahmetli anneannemle birlikte izlemiştik. Kendisi de 10 yaşındaki bir çocuğunu kaybetmiş olmanın getirdiği psikolojiyle ayrı bir hüzünle izlerdi. Hatta filmdeki "kahraman" rolünde oynayan çocuk oyuncunun rahmetli dayima çok benzediğini soylerdi. Bütün bunlarla birlikte ilk izlediğimde bu film bende ağır bir travma oluşturmuştu. Günlerce kahraman'ın öldüğü sahnenin etkisinde kalmıştım. Tabi daha küçük yaşlarda olmamdan mütevellit filmdeki duygu yüklü sahnelerin arasında verilen fakirlik, yoksulluk, kimsesizlik, çaresizlik, zengin-fakir uçurumu gibi filmde çokça işlenen sosyal mesajları anlamamıştım. Aradan geçen yıllarla birlikte defalarca izlemiş olmama rağmen yine televizyonda denk gelsem oturup izlerim. Rahmetli nenem de aklıma gelir.
Tanım: insanın içini sizlatan, kalbini sıkıştıran, gözlerini dolduran ama aglatmayan filmdir.