uzun zamandır coşkumuzu kaybettiğimiz gerçeği
-
katılmadığım düşünce.
coşkumuzu önce kalabalıklar halinde gösterirdik, şimdi bireysel hedef ve hayallerimiz var sadece.
8-10 senedir bayramlarda hiçbir akrabama ziyarete gitmiyorum. ancak düğün/cenaze olursa kısa süre uğrarım. derdin varmı diye sormayan, sorunlarıma yardımcı olmayan , ikiyüzlü, yalancı öküz yığınını neden ziyaret edeyim ? onun yerine dünyanın diğer ucundan bana kod yazarken bana yardım eden adamla paylaşırım coşkumu tabiki.
topluma gelirsek zaten toplumu %95'i yalancı ve ikiyüzlü. böyle bir toplumla hangi coşkumu paylaşıcam allahaşkına. hayallerimi çabalarımı görüpte yardımı geç alay eden, salak salak ne uğraşıyorsun diye düşünenlerle ne ortak coşkum olabilirki.
toplumdan ve insanlardan o kadar nefret ediyorumki, elimdeki çöpü çöp kutusuna atınca kendimi bu öküzlerin arasında aptal hissettiğim için çöpü sokağa atıyorum.
herkesin coşkusu kendine artık, evliyse bir ihtimal belki eşiyle, çocuğu varsa bir/on ihtimal çocuğu ile.