tek başına sinemaya gitmek
-
başıma ilk kez iki yıl önce, ekildiğimde geldi.
o kadar yol gelmişim zaman ayırmışım bari bir şekilde doldurayım diyerek öylesine sinemaya girmiştim. şansıma cidden dolu bir sinemaydı bu yüzden ilk bi yirmi dakika kadar yalnız hissettirse de sonrasında alışıyor insan (bkz: hepsine alışıyor insan) . daha rahat tepki verip, daha çok konsantre olup daha zevkli izlediğim filmdi kendisi.
sonraki vakitlerde ise keşfettiğim şey, sinemaya yalnız gitmekten daha güzel olan şey boş/boşa yakın sinema salonunda, güzel bir filme yalnız gitmek olduğuydu. özellikle hafta içi ilk üç gün sabah seansları süper oluyor (yaz mevsiminde değilseniz daha olası). sanki tüm salonu kapatmışsınız hissi yaşatıyor hoş bi' şekilde :)
ha bu kadar övdün hep mi tek gidiyorsun derseniz, iki elin parmağını geçmemekle beraber en tatlı filmin yanınızdaki sevdiceğinizin göbüşüne sarılırken izlendiği oluyor, aynı yerde kahkaha atıp aynı yerde küfretmenin zevkini bomboş , süper rahat sinema salonları veremeyeceğini hatırlatmak gerek.
kıssadan hisse; gidin bemce mısırı tek başınıza yersiniz hem, güzel olayo...