blog sözlük itiraf
-
Üniversite açılalı bir hafta oluyor ama hiçbir halt yolunda değil. Keşke diyorum, geçen yıl verseydim kendimi de enayi gibi yedi tane ders bırakmasaydım bu seneye. Okulda insanlara bir şey soruyorum, ya ağızlarının içinde mır mır cevap veriyorlar ya da hiç sallamıyorlar. O kadar yalnız hissediyorum ki kendimi. Acaba diyorum bu sene tekrar mı hazırlansam sınava da güzel bir yer tuttursam ama yok, çok geç kaldım. Ya tutunmam gerekiyor. Ya da tutunmam gerekiyor.
Oda arkadaşım desem tam bir felaket. Tamam ikinci öğretimsin de öğlen üçe kadar da uyumazsın bütün gün ya. Oda resmen havasızlık kokuyor açamıyorum da camı uyuyor diye. İnsan yatağını toplamaktan da mı aciz olur? Oluyormuş demek ki. Ben o kadar özen göstermeye çalışırken o banyoda kıllar, klozetin içinde tuvalet kağıtları bırakıp duruyor. İki gün önce yıkandı ama havlusu hala sandalyede asılı. İnsanın biraz ortak yaşam alanlarına saygısı olmalı ama yok. Olmayınca olmuyor işte. İki gün önce içip hala tezgahta duran bira şişelerinden bahsetmiyorum bile. Şaka gibi ya. Neyle sınanıyorum böyle ben?
O kadar doldum ki çevremde anlatacak hiç kimse yok. Anneme de anlatamıyorum, kadının zaten derdi başından aşkın bir de bana mı üzülsün?
Tek dileğim şu bir yılı alnımın akıyla bitirebilmek. Bakalım o zaman neler olacak? Neler getirecek zaman bana?