mutsuzken kilo vermek
-
biraz değişik bir olay. nasıl bir mutsuzluk olduğuna bağlı.
bir insana, başıma gelen olaya ya da karşılaştığım bir duruma anlık olarak sinirlenince deli gibi iştahım açılıyor ve önüme gelen her şeyi yemeye başlıyorum miktarı hiç önemli olmaksızın.
uzun vadede ise beni üzecek, yıpratacak bir şeyle karşılaştığımda durum tam tersi oluyor. i̇ştahım olabildiğine kaçıyor ki zaten fazla yok, midemin varlığını unutuyorum resmen.
bundan bir buçuk yıl kadar önce, bir zamanlar çok yakın arkadaşım dediğim birisi özel hayatımla ilgili çok kişisel ve mahrem bir sorunumu yaymıştı tüm insanlara örneğin. olay o olay, bir hafta içinde 53 kilodan 47’ye düşmüştüm ve bu süreç iki ay kadar da devam etmişti. bırakın yemek yemeyi okulda gören insanlar yüzüme bir şey der diye kantine su almaya bile gidemiyordum.
çok da sağlıksız kilolardır bu eksilenler üstelik. üzüntüden verilen kiloların geri alındığını pek görmedim ama kimsenin istemeyerek kilo verdiğinde mutlu olacağını sanmam. baş dönmesi, halsizlik ve kaslarda güçsüzlük gibi sorunlara yol açıyor çünkü ve isteğimiz dışında olan şeylerin bizi tatmin etmeyeceği kanaatindeyim.
umarım mutsuzluktan dolayı değil, kendi isteğinizle ve bilinciniz doğrultusunda kilo verirsiniz.