hayat felsefesi yapılabilecek en güzel söz


  • varlığına pek inanmadığım sözdür.

    ama gene de karar alırken, hayata bakarken faydalanabileceğim birkaç söz aklıma geliyor. bunlardan birisinin hikayesini anlatmak istiyorum.

    uzun zamandır görüşmediğim bir arkadaşım vardı. bir gün haberleştik, okula geldi. gizlice okula soktum. kantinde çay içiyoruz. okul, dersler, sınavlar, hayat, planlar vs. havadan sudan konuşuyoruz. hızlı zamanlarım, hayattan memnuniyetsizliğimi yaptığım heyecan verici gelecek planlarıyla bastırmaya çalışıyorum. arkadaşa da bu planlarımdan bahsettim. hiç ses etmedi. sessizce ve ilgiyle beni dinliyor. anlattım anlattım, o çayından yudumladı. sözümü bitirmemi bekledi. "bu kadar" dedim. "bende durum bu, plan proje vs. bildiğin gibi.". bardağı masaya koydu ve hiç unutmadığım ve çok beğendiğim şu cümleyi kurdu: "zakkum, oğlum olacak olsaydı şimdiye kadar olurdu."
    dondum. düşündüm. birkaç saniye daha düşündüm. sonra kahkaha attık. dedim "birader o kadar doğru bi şey dedin ki... bundan sonra bunu hayat felsefem yapacağım"
    hakikaten çok güzel sözdür. "olacak olsaydı şimdiye kadar olurdu." elbette edebî açıdan geliştirilmesi gerekiyor ama mantık fevkalade hoşuma gitti.
    elbette itiraz edenler çıkacaktır. en büyük itiraz insan potansiyelini ve Allah'ı hesaba katmamak, görmezden gelmek ve hatta insan potansiyeline ve Allah'a bir yerde "haksızlık" edildiği şeklinde geliyor. ben bunu demiyorum. elbette insan bir şeyleri değiştirmeye muktedirdir ve duaya icabet (belirli şartlarda) Allah'ın kullarına vaadidir. bunları görmezden gelemeyiz. sadece şunu demeye çalışıyorum: çok büyük hayaller ve planlar yaparken insanın (kendi) potansiyelini ve Allah'ın çalışma prensibini de hesaba katmak gerekiyor.
    be hey zakkum, o kadar şeyi yapabileceğine inanıyorsun da şimdi neden kıytırık bir üniversitenin kıytırık kantininde kıytırık hayatına ah vah ediyorsun. neden bu durumdasın, durdun da düşündün mü hiç?