pınar gültekin
-
yine bir eski sevgili cinayeti... önce şiddet uygulayıp boğarak öldürmüş ardından cesedi yakıp metal bir varile koyduktan sonra üstüne beton dökmüş, varili de rastgele bir ormanlık alana bırakmış.
okurken kanım dondu. nasıl bu kadar leş bir çağa denk gelmiş olabiliriz? üstelik bu şerefsiz için instagramda destek sayfaları kurulmuş, anlayacağınız yine kadın suçlu mantığı.
sokağa çıkmaya korkar olduk, insanlarla konuşmaya korkar olduk. babamız, sevgilimiz, abimiz, eşimiz, çocuğumuz tarafından öldürülür olduk. canı sıkılan bir adi yüzünden tam eve girerken bıçaklanıp öldürülür olduk. (bkz: ceren özdemir) sınavda başkalarının hakkına girilmesine izin vermediğimiz için öldürülür olduk. (bkz: ceren damar şenel)
bunlara rağmen yine suçlu biz olduk.
artık yeter demek istemiyoruz, artık korkmadan dışarı çıkabilmek istiyoruz, artık evde/sokakta/okulda, tanıdığımız/tanımadığımız biri tarafından öldürülme korkusu yaşamak istemiyoruz. tek istediğimiz şu üç kuruşluk dünyada özgür olmak, nefes almak.
son 10 - 15, belki daha fazla yıldır her kadın cinayetinde bu son olsun diye haykırıyoruz. münevver'de, özgecan'da, şule'de, ceren'de, emine'de, ayşe'de, fatma'da (isim, yaş önemli değil) bu son olsun diyoruz. onlar acı çekti ama bu acılar onlarla bitsin diyoruz. daha fazla ciğerimiz yanmasın, gözü yaşlı anneler - babalar görmeyelim istiyoruz.
biz yaşamak istiyoruz!