blog sözlük itiraf


  • Ay bu aralar pek bir itiraf ediyorum, pek bir utanıyorum. Hadi hayırlısı.

    Bu arada umarım kötülenme ya da aşırı bir tepki almam, daha çocuktum çünkü.

    Daha fazla heyecan yaratmamak için programı uzatma girişiminde bulunan sunucular gibi triplere girmeden başlıyorum.

    Bundan 9 - 10 yıl önce, tahmini sekiz dokuz; en fazla on yaşlarındayım. Eski oturduğumuz apartmanda herkesin bir kömürlüğü vardı. Apartmanın sahibi yaparken her daireye bir kömürlük düşecek şekilde tasarlamıştı. Aslında kömürlük de değil, geniş yayvan bir dolaptı ve kullanan komşularımız bakliyatlarını; yaptıkları reçelleri, salça ve envai çeşit sosları; kullanmadıkları eski eşyaları ve hırdavatları bu kömürlük adı verilen dolaplarda muhafaza ederlerdi. Annemin yakın arkadaşı da o apartmanda oturuyordu ve daireleri karşılıklıydı. O gün de evde değillerdi, benimle yaşıt oğulları da yoktu doğal olarak. Canım sıkıldıkça kendimce saçma sapan oyunlar üretirdim ve en az bir eşya o oyunlardan ölü yahut gazi olarak çıkardı. O günkü kurbanım ise ateşti. Parlaklığı ve yaydığı ısı nedeniyle oynuyordum ve yan komşumuzun kömürlüğünün önündeydim. O sırada apartmanın kapısı açılmıştı ve ben elimdeki kibriti korkudan orada bırakıp eve kaçmıştım. Bir yandan da kapıya bir sandalye koymuş ve delikten gelen kişiyi gözetliyordum. Gelen kişi üst katımızda oturan astsubay abilerdendi. O, yukarı çıktığında gidip hemen örtü atarak ateşi söndürürüm diye düşündüm ama öyle olmadı. Birden bire iyice büyüdü ve etrafı yüksek sesle çatırdayan ve şiddeti gitgide büyüyen, dalgalandıkça dalgalanan kızıl dalgalar sardı. Bir müddet sonra koku apartmana yayılmaya başladı ve yan komşumuz ne olduğunu anlamak için çıktığında kızıl alevlere bürünmüş ve o tonda aydınlanan kömürlüğü görünce neye uğradığını şaşırmış bir şekilde feryat figan eşini çağırdı.

    Geriye sadece simsiyah küller kalmıştı. O kadar bakliyat, reçeller, soslar; kullanılmayan süs eşyaları, eski hırdavat ve aletlerin hepsi gitmişti. Uzunca bir süre yangına neyin sebep olduğu konuşuldu. Herkes apartmandan birinin ya da ziyarete gelen birisinin bir sigara yakıp muhtemelen unuttuğunu ve olayın o şekilde çıktığını sandı ama öyle değildi, gerçeği bir ben biliyorum bir de Allah.

    Aşağı yukarı 10-12 yıl geçti ve bu süre boyunca iki kez ev değiştirdik. Tabii o yaşadığım anı bende travmatik bir etki bıraktı. Ateşten o kadar çok korkuyorum ki evde tek olduğum zaman korkudan ocağı asla açamam. Annem ve babam sigarasını yakmamı istediklerinde elim o çakmağa bir türlü gitmez. Muhtemelen neden olduğunu hiç anlayamayacaklar.

    Bundan hiç haberin olmayacak ve bu sırrı sadece kendim bileceğim, bir de sözlükteki yazmış olduğum bu yazımı okuyan üyeler. Zamanı geri getiremem ama bakliyatların için üzgünüm Neşe Teyze, alet hırdavatların ve tamir malzemelerin için de Cemal Amca. Bir faydası yok biliyorum ama özür dilerim.