kendimize yaptığımız kötülükler

Ana odaklanamamak. İstek ve pişmanlıklarımızın zincirinden kurtulamayıp, anı heba etmektir.
İnsanın bu büyük noksanlığını orhan pamuk, şu sözleriyle özetliyor masumiyet müzesi'nde; "hayatımın en mutlu anıymış bilmiyordum. Bilseydim bu mutluluğu koruyabilir, her şey de bambaşka gelişebilir miydi? Evet, bunun hayatımın en mutlu anı olduğunu anlayabilseydim, asla kaçırmazdım o mutluluğu."
Öyle işte, bilemiyor insan yaşarken ne kıymetli ne eşsiz bir 'an'da olduğunu, baharı hep sonrada arıyor, sonra da kalıyor...