bugünkü blog yazım


  • Öncelikle bu benim ilk blog yazım olacak,o yüzden biraz tuhaf hissettiğim doğru.İçimdeki şeyleri bir yerlere aktarmak istiyordum bayadır ve buranın herkesten uzak ve doğru bir yer olduğuna karar verdim.
    Birazcık ruh halimden bahsetmek isterim.Uzunca bir süredir kendimi çok kötü hissediyorum ve bunu bir türlü aşamıyorum.İçten içe teselli bulmaya çalışsam da olmuyor bir türlü.Unutmak istediğim bazı şeyler var ama unutmam mümkün değil gibi gözüküyor.Şu son aylar hayatımın en kötü aylarıydı diyebilirim.Gerçekten psikolojik olarak fazlasıyla zorlandım ve hala da etkileri sürüyor.Her ne kadar güçlü olmaya çalışıp,ayağa kalksam da bir süre sonra düşüp tekrar başa sarıyorum.Belki de herkesten her şeyi bekleseydik,şu an bu halde olmazdık.İnsanları tanıyamıyorum maalesef.Zaten artık tanımak da istemiyorum.Kimin için o bunu asla yapmaz dediysem, daha da fazlasını yaptı ve buna rağmen ben hiç akıllanmıyorum.
    Çok karmaşık duygular içerisindeyim.Aslında burada özgürüm,kimse benim kim olduğumu bilmiyor,o yüzden rahat davranabilirim.Her şeye rağmen onu özledim,hem de çok özledim.Şu an ona karşı ne hissettiğimi de bilmiyorum ama tek bildiğim uçsuz bucaksız bir özlem.Geçmişi özlemek,yaşanılan şeyleri,güzel geçen onca zamanı.Aslında çok da kişiyi özlemek olmuyor bu.Sadece onunla yapılan şeyleri özlemek.
    Boşlukta hissediyorum kendimi çoğu zaman.Hatta bazen ders çalışırken odaklanmakta güçlük çekiyorum.Bir ara gerçekten acaba psikologa mı gitsem diye düşündüm.Ama ben istedikten sonra her şeyin üstesinden gelirim bence,sadece istemiyorum,o yüzden de bu haldeyim.Birini unutmayı istememek,hem de senin canını bu kadar yakmışken.Evet bu aptallık ve de birçok şey.Nefret ediyorum bazen kendimden ama ne yapayım istemiyorum işte.Çünkü unutamıyorum yaşanılan şeyleri.En basiti,mesajları silersem ona dair her şey yok olacak gibi.Aslında bunu yapsam büyük bir yükten kurtulacağım,farkındayım.Zamanla iyi de gelecek bana ama bunu bile yapmaya cesaret edemedim hala.Gerçekten ben iflah olmaz biriyim.
    Yakın çevrem,hayatıma yeni birini almam gerektiğini söylüyor.Hatta bana çok iyi gelen birisi oldu son zamanlarda ve cidden eğlenmeye bile başlamıştım.Ama sadece arkadaş olarak bir şeyler hissetmiştim ona.O ise bir süre sonra bana karşı duygusal yönde bir şeyler hissettiğini,bağlanmaya başladığını falan söyledi ve biz de konuşmayı kesme kararı aldık.Çünkü bu en doğrusuydu,kafam karışıkken hayatıma o anlamda birini alamazdım.O da bunun fazlasıyla farkında olduğu için,konuşmamamızın en doğrusu olduğunu düşündü.Açıkcası çok üzüldüm.Çünkü onunla konuşmak bana iyi geliyordu,kafam dağılıyordu,güzel bir arkadaşlık kurmuştuk.Böyle bitmesi kötü oldu.Ama umut vermediğim için içim çok rahat.Konuştuğumuz süre boyunca ona birçok kez,kimseyle ilişki düşünmediğimi,yalnız olmak istediğimi dile getirdim.Neyse umarım hayatına seni hak edicek güzel bir insan girer ve çok mutlu olursun:) Bizim de inşallah bir gün tekrardan arkadaşlığımız kaldığı yerden devam eder.
    Sonuç olarak uzunca bir süre duygusal olarak kimseyi istemiyorum hayatımda.Hiçbir erkeğe karşı güvenim kalmadı.Bundan sonra özgürce takılcam,kafamı dağıtcam,duygu falan umrumda değil.
    He bir de bencil olmayın arkadaşlar.Çünkü şimdi olmasa da elbet bir gün kaybeden siz olursunuz:)