çocuk sahibi olmak
-
düşününce insan hayatına ipotek gibi geliyor.hele ki benim gibi panik insanlar için tam manasıyla böyle.
tüm gün deli gibi iyi mi yedi mi içti mi hatta çocuk biraz durgunda mutsuz mu neyi var diye dertlenecek biri için sanırsam daha da zordur.
ola ki evlendik. çocuğum olmadı evlat edinemem misal. çünkü benim bir insana katlanma, sevme dürtüm tamamen hormonlarım odaklıdır. yani ben doğurursam hormonlarımın da katkısı ile tüm zorluğuna katlanırım diye düşünüyorum. ama evlatlık olarak çocuk sahibi sanırım olamam.
ola ki evlenmezsem de eğer, çocuk istersem sanırım kırkımdan önce sperm bankası yolu ile bunu gerçekleştiriceğimi düşünüyorum. tabi ki gönül ister ki aşkla yapılan mutlu bir evliliğin ürünü olsun o bebek ama o kısmet olmazsa sperm bankası olayına da karşı değillim. anne olmak istiyorum ve doğru insan karşıma çıkmamışsa kendimi belki bencilce ama o duygudan mahrum bırakmamak adına bunu yapabilirim.