ahlat ağacı
-
sanırım izlediğim ilk nuri bilge ceylan filmi ve filmlerinin sıkıcı olacağına dair ön yargımı da kıran film. defalarca okuduğum 'kitap gibi film' yakıştırmasını sonuna kadar hak ediyor.
başka filmlerde aşırı sıkıcı olan uzun diyaloglar öyle güzel tasarlanmış ki paragraf hiç bitmesin istiyorsunuz. örneğin; sinan'ın iki imamla 5-10 dakika süren sohbeti harikulade, soluksuz izlediğim sahnelerden biri. 5-10 dakika dedim ama aslında kaç dakika sürdüğü hakkında hiçbir fikrim yok zira konuşmanın içeriğinden kopmamak için kendimi verdiğimde zaman mefhumundan kopmuştum.
ilk işim bir zamanlar anadolu'da ve kış uykusu filmlerini izlemek olacak.