ankara

hayatımdaki ilk hüznüm herkes gibi atatürk. hayatımdaki ikinci hüznüm ise ankara.

benim için huzurun yolu, okyanusun dev dalgaları, tarlalardaki samanlar ve uğruna verilmiş onca şehittir. hayatımın küçük bir kısmını kapsayan bu şehirden bir gün ayrılacak olsam da günün birinde anıtkabire bakan br mezarda yerimi alacağım şehirdir.

ankara grilikteki gökkuşağını görebilmektir. insanları kendine hemen yaklaştırmamaktır. diğer şehirler gözünde sadece denizi olmamasıyla anılmasıdır. ankara en büyük umut kaynağı, en büyük hüzün, en güzel gökkuşağıdır görebilen için aslında. soğuktan titrerken bir yerde içebileceğiniz kahve ve onu içerken görebileceğiniz kuğulardır. grinin içinde gökkuşağı barındırmaktır ancak onu anlayanlar için gösterebilmektir renk cümbüşünü.