garip ilkokul anıları

Hayattaki ilk haylazlığım.
İkinci sınıftayım. Reyhan diye köyden gelmiş bi arkadaşım vardı. Hem şivesi hem de adı yüzünden herkes dalga geçiyordu onunla. Ben de onunla arkadaşlık etmeye başladım. İçten içe üzülüyordum onu ezmelerine. Bir gün çok fırtına var sanırım şubat aylarıydı. Tuttum elinden, Teneffüse çıktık bahçeye. Hava simsiyah. Oyuna öyle bir dalmışız ki ders başlamış derse girmemişiz. Bahçede ikimiz kalmışız farkında değiliz. Birbirimizin ellerinden tutmuşuz kendi etrafımızda dönüyoruz. Rüzgarın da etkisiyle kendimizden geçmişiz '*' hala gözümün önünde o anlar. Sonra öğretmen bizi bahçede bulup haşladı bir güzel. Bi de saten kurdeleli bir tokam vardı rüzgardan o da düşmüş kafamdan. Çok ağlamıştım.