toplu taşımada yer vermenin saygı ile bağdaştırılması


  • hatalı bir bağdaştırılmadır.
    ayakta yolculuk edemeyecek olana yer vermek düşünceli bir harekettir. aslında düşünceli bir hareket değildir ya bir gerekliliktir.
    ayakta yolculuk edebilene yer vermek düşünceliliktir aslında. ya da başka sebeplerden yer vermek işte.
    19 yaşındayım. toplu taşıma kullanan insanların ortalama olarak en gençleri, en dinçleri arasında yer alıyorum. ama bazen bana bile yer veriyorlar. bkz örnekleri;
    bir keresinde sabahın köründe antrenmandan dönerken dilim dışarıda bir şekilde otobüse binmiştim ve orta yaşlı bir adam ölü balık gibi bakan gözlerimden çok yorgun olduğumu anlayıp bana oturduğu koltuğu vermişti. '*'
    bir keresinde de kapitalizmin köpeği gibi davranıp varımı yoğumu avmye döktüğüm bir günün gecesinde tramvaya binmiştim ve tramvay o kadar kalabalıktı ki o tepemizde sarkan lastik tutamaçlar '*' bile tükenmişti. tramvayın en ortasında hiçbir yere tutunmadan poşetlerimle ayakta duruyordum. '*' işte o an orta yaşlı bir adam bana bulunduğu yeri verdi. ayakta duruyordu ama benim bulunduğum yere göre daha sağlam bir yerde duruyordu. sonra konuştuk muhabbet ettik. ingilizce öğretmeniymiş. e böyle centilmen biri de başka ne olabilirdi ki ;)))))
    ha bir de, yine bir keresinde hiçbir yerden tutunamazken ve kendi kilom kadar ağır poşetleri taşırken oturan bir oğlanın üstüne düşmüştüm puaahdjdhsfgsf sonra bana oturduğu yeri vermişti ama keşke daha erken davransaydı, yazık oldu ona..
    işte demek istediğim bunlar insanlık vazifelerimizdir. tramvayda kendim ayakta giderken nefes bile almaya mecali kalmamış yaşlılara yer vermeyen gençleri azarladığım çok oldu. ama doğru ama yanlış. bencesi böyle. saygılı olmak insani bir değer olduğu için belki dolaylı olarak bu şekilde bağdaştırılabilir.