arabayı park edecek yer bulamamak

istanbul'da işkencenin diğer adıdır. yanlış anlaşılmasın, sürücü olarak değil yaya olarak şikayetçi olduğum durumdur. aracın var, paran var, gelip sokağın ağzına; bina girişinin dibine; engelli rampalarının önüne park ediyorsun. iyi hoş. tatlı dille uyarılınca neden kurbanlığa götürülen danalar gibi çıldırıyorsun? bu konuda kesin bir çözüm önerisi var deneyimledim. fotoğraf makinemizi açıyoruz -özellikle sürücüsü içindeyen veya sizi görebiliyorken- ve plakanın; civarın fotoğraflarını çekiyoruz. (bir yere göndermek için olmasa bile çekmeniz bile korkutuyor) ve gerekirse gönderiyor; üşenirsek göndermiyoruz. bu korku bu denyolara yetiyor da artıyor.

zorunlu ekleme:
bu ve benzeri sorunları basit ve tatlı dert olarak görenler olmuş, üzülerek söylüyorum ki bu araç park sorunu özellikle ülkemizdeki bilinçsiz sürücülerin çoğunluğundan kaynaklanıyor. bunun sonucu da hiç de tatlı değil, oturduğum bölgede iş çıkış saatlerinde ve işe gidiş saatlerimde görme engelli 1'den fazla insanla karşılaşabiliyorum ve bilin bakalım ne oluyor? Bu sizce o insanlar için çok tatlı bir dert mi? Birazcık empati yaparak dertlerin tatlı olup olmadığını kıyaslayabilecek yetide olduğumuzu düşünüyorum insanlık olarak.