Günlerdir aynada yüzüme bakmadım, kalkıp içime baktım bugün.

Neyim ben dedim, insan kalmayı başabilmiş bir canlı mı?
Yoksa insan kalmaya çalışırken insanlıktan çıkmış bir varlık mı?
Kimim ben dedim Leyla'sını kaybetmiş bir Mecnun mu?
Yoksa hülyalarda gezen bir Meczup mu?

Evlerin çoğunda doğalgaz kullanılan bir kentte, böyle bir devirde nerden geldiğini bilmediğim bir tutam kömür buldum yerde ve kocaman bir daire çizdim kendi etrafıma, sivri köşeleri olmayan. Sonra simsiyah bir "DUR!" yazdım dairenin tam ortasına, sonra da kalkıp oturdum içine...

Burası senin dedim kendi kendime, şimdi dur, dur ve düşün. Düşünme diyenlere inat düşün, sen insansın düşünmek senin fıtratında var, düşün ki gidecek yolun olsun, düşün ki yiyecek aşın olsun, düşün ki yaşayacak aşkın olsun dedim kendime, sonra sustum.

Sonra arada bir sus dedim kendi kendime, sus ki dinlen, arada bir sus ki demlen dedim. Müzikte es'ler olmasa müzik gıda olur muydu ruha diye düşündüm sonra, güzel bir melodiye döndürmek için hayatımı, küçüklü büyüklü es'ler çizdim kömürden. Büyüklerine uyku dedim, küçüklerine isim vermedim. Usulca perdeyi çektim, yatağıma girdim, kedime sarıldım.

Uyumasam bile dinlenirim belki dedim, belki dinlenirim, kim bilir...