yıkılmanın tarifi

  • var mıdır herkesi aynı olay yıkmaya bilir
  • Yıkıldığım gün kaybettiğim ilk şey gülüşüm oldu. Ve ardından yerine neyi koyacağımı bilmediğim bir boşluk. O boşluktan atmak istedim kendimi ama nasıl. Söylecek çok şeyim varken uzun uzun susmak ilk bunu öğrendim. Ağırıma gitti. Aslında ağır olan ve altında kaldığım çok vardı da sesimi çıkaramadım. Hep böyleyim çünkü dünya tepeme yıkılsa sessiz sessiz ağlar gelip kurtaracak birini beklerim. Bu sefer yoktu ne gelecek biri nede kurtaracak biri. Kendime yaptığım son işkence bu. Yenik düşünceye kadar savaşıp terk edeceğim savaş yerini. Yemin ederim arkamda ölü dahi bıraksam ardıma bakmayacağım. Bana da yazıklar olsun!