yazarların ruh hali

Bir gün onunla son defa güldüm, son defa konuştum belki de son defa farkında olmadan kızdım ona. Son olduğunu bildiğim an mı yoksa aslında son olduğunu anladığım an mı daha az acırdı canım düşünceleri arasında nefessiz kaldım. Aslında hiç birinin şuan hiç önemi yok. Hepsi acı veriyor. Daha çok konuşamadığım için, daha önceden tanıyamadığım için. Ağlasam geçmiyor, yazsam geçmiyor, uyusam geçmiyor. Yaşayınca nasıl geçecek?

1 hafta kadardır sözlükte yoktum tam da bu başlığa yazacaktım gelir gelmez. Gözyaşları içinde yazıyorum bu satırları. Hiçbir şey yapmak istemiyorum, insanlar acımasın diye gülmeye çalışmaktan, rol kesmekten yoruldum, gece ağlamaktan yoruldum, kendimi acizce inamdırmaktan yoruldum, canımın acımasından yoruldum, yahu mutlu olmak isterken tekrar hatırlatıyorlar her şeyi. Ben zaten zor toparlanan biriyim niye eski defterleri açıyorsunuz? Size iyilik yapmam mı batıyor? Niye beni deli gibi üzen kişileri bana hatırlatıyorsunuz? Ha bunca olay arasında kullanılmam da cabası. Benim yüreğim yoruldu sürekli etrafı düşünmekten, aileme iyi görünmekten, tek başıma savaşmaktan. YETERRRRRRR!
OH RAHATLADIM.. AZICIK..

akıl ve ruh sağlığımın uçurumundayım.

yarım bırakılmış ve bulunduğu yere ait olmayan buzdolabının yumurta rafında ki yarım limon gibi hissediyorum.

orta şekerli, acı kahveden tat almaya çalışıyoruz işte.

uyuyamayacak kadar enerjik ama hareket edemeyecek kadar kımıl zararlısı

Aşağıdaki doğru mu diye düşünüp darlanıyor

Varoluşçu psikolog Rollo May demiş ki

"Kaygı şu anlama gelir: Sanki dünya kapınızı çalıyordur ve bir şey yaratmak, bir şey yapmak zorundasınızdır..."

Şu anda m3 pro işlemcili yeni macbook pro bilgisayarımla yazıyorum sana blogsözlük. Aslında çok mutluyum; ama henüz keyfini çıkartamadım evde durmadığım için. Çarşambadan beri ellerimde en kıymetlim. '*' Uzun uzun sağlam şekilde kullanırım inşallah. Sanırım daha bilgisayar almam kalan ömrümde. '*'

bazen fermente armut yiyip sarhoş olan sincap gibi hissediyorum

yeni bir duyuruya kadar boşverme kampanyamız başlamıştır.

Cuma akşamı arkadaşların evine gittim. Cumartesi sabahı da kahvaltı yaptık birlikte. Elimiz boş gitmedik tabi. Bir adet çok sevdiğimiz prosecco'dan götürdük. Ona da zam gelmiş malum, 260₺ olmuş. Yani bir şişe köpüklü beyaz şarap...

Şimdi çalışmadığım için, öyle eli bol da olamıyorum; ama bizim arif yani ben, durur mu? Durmaz. Arkadaşım Akbank'dan yeni hesap açtığı için ona tam 5 bin ₺ chip para kazanma yöntemini anlattım. Üstelik bir 100₺ chip daha kazandırdım. Hatta bunları yaparken bir 200₺ de ben kazandım onun üzerinden.

Sonra bana arkadaşım "ya arif sen işe girme bence, böyle bankaları sömürerek epey kazanıyorsun valla" dedi. Güldüm, güldük.

Güldüm sözlük.
Aslında ağladım da güldüm gibi gözüktü.
O şaraptan o akşam içmedim bile.
1 bilemedin, 2 kadeh şarap düşecekti bana. 2 kadeh değil, 2 şişe içsem o anda anca bütün melankolik halimi paklardı. Ama hiç içmedim. Erkek arkadaşıma bıraktım payımı.

Pek alkol kullanan biri değilim. Ama son 3 aydır 3-4 kere Taksim'de Kulp isminde bir mekana cümbür cemaat gidip eğlenmiş(!) ve gözyaşlarımı içime atmış hallerim oldu. Ondan önceleri ağzıma sürmemeye özen gösterirdim.

Depresyon kötü bir şey sözlük.
Ben gidip bloguma bir şeyler karalayayım en iyisi.

bir şeyler yapıyorum,
yürüyorum,
koşuyorum,
yemek yiyorum,
yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum
ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde.
sanki içimde derin bir hiçlik var.

(bkz: zülfü livaneli )

sözlüğe ilk girdiğim zamanlarda olduğu gibi yine okulum kapatıldı ve ben bu yüzden yine eve sıkıştım, kurtulmak için aylarca üniversite sınavına çalışıp gecemi gündüzüme katmıştım. üzgünüm

Bugün ilişkim bitti sözlük. Yani o kadar yoruldum ki çocuk gibi birinin "bitiriyorum" deyip bitirmesinden 4-5 kere. Bu sefer gerçekten bitti.

Ha arif sanma ki bundan sonra tekrar birine şans verir. Sanma ki tekrar birinin mükemmel ilk ciddi ilişkisi olur.

2 günlük ömrüm kalmış, yeter da.

Düzenli yazmak için kıvranan biriyim. Her gün en az 3 içerik üreterek sizlere sunmak istiyorum. Ancak aranılan dikkat ve odağa ulaşılamıyor. Nedense artık önemsenmediğini düşünüyorum. İnsanlar daha az okuyor gibi hissediyorum. Okunacağımı bilsem, her gün yazardım. Elbette, denemeden bilemem. Ancak ikilemdeyim.

Çok mu nazar çektim anlamıyorum; ama yoruldum be Sözlük. 2 gün önce, bir sabah uyanırken, bir de öğlen tekrar uyumuştum o zaman uyanırken epilepsi krizi geçirdim. Doktorum kullandığım ilacın sabah ve akşam dozunu yükseltti.

O kadar tuhaf, yalnız ve garip hissediyorum ki anlatacam kelimelerim yok galiba. Saat 12 olunca da gidip uyumaya çalışacağım. Çünkü 2 gündür yemek yemek ve uyumak dışında bir şey yap(-a)mıyorum.

Mayışık ve bezmiş.

Sas.

valla işyerinden yeni ayrıldım. biraz evde kafa dinleyip, kendimi temizliğe falan vereyim dedim ama olmadı. aynı gün iki yerden iş teklifi geldi. ruh halimi çözebilene aşk olsun.

hali bende saklı...