yazarların bugünkü mutsuzluk sebebi

Hastalık, işsizlik

Havanın esmesi lakin bir fırının kapısındaymışçasına sıcak sıcak esmesi. Kış 3 ay yaz 9 ay sürüyor. Bilmem anlatabildim mi?

kargomu alamamaktır

trendyol.com'da Raisa&Vanessa butiğinde beğendiğim elbisenin 34 bedeninin kalmaması.
adamlar yok satıyor. gelir gelmez tükenir mi bir ürün ya??

Ödevlerin birikmiş olması,okul için alınacak malzemelerin çok pahalı olması...
Kısacası okul

Sorumsuzluk konusunda kendini aşmış insanlar.

Çok konuşanlar ve hiç konuşmayanlar. Ortası yok mu cidden?

durduk yere dizüstü bilgisayarımın şarj adaptörü bozuldu. bu parasızlıkta bana masraf çıktı. bu yüzden mutsuzum. '*'

okula gidip geldim asistan dışında kimseyle muhabbetim olmadı. galiba arkadaşım yok

Suriyeliler!

Ne güzel sporumu yapmışım, eve dönücem hafif yağmur atıştırıyor, hava da biraz soğuk... Bir de ne göreyim, durakta Suriyeli tayfa bekliyor.. Bilirsiniz amk çocukları hep 3-5 kişi dolaşıyolar, hayvan gibi hareketler yapıyorlar. Bıktım bu ibnelerden ya bizim askerlerimizin onların ülkesinde şehit olurken onlar burada bizim kızlarımızı karılarımızı kesiyor, orada burada hayvan gibi bağırıp sesli sesli anırıyolar... Kendi ülkemizde onlardan daha zor şartlar altında yaşıyoruz amk bu nedir böyle...

(bkz: ülkemde suriyeli istemiyorum)

Yarın pazartesi okul var.

Her şey.

Sayısız kere düşmesine rağmen sağlam kalmak adına onurlu bir direniş sürdüren telefonum artık yorgun ve hüzünlü bir telefon.

annemle beraber 1 mayıs'a gitmeyi kararlaştırmıştık ama kararlaştırdıktan 10 dk sonra bir akrabanın ölüm haberi gelmesin mi! Gidemedik sözlük, iki şeye de üzüldük. Ben parantez içinde üç şeye...

Sanal pos entegresini gerçekleştiremiyor olmak sebebiyle internet sitemin hiç bir işe yaramayacak olduğu gerçeği.

"power pointte denklem ve geometrik şekiller çizilemezliğinin kuramsal ve fonksiyonel analizi"

yoruldum ve sürekli yorgun olmaktan da yorgunum. yıpranmış bi durum bu. hani o kadar çok üzerine konuştum ki sürekli kendimi düşmüş hissetmemin. sanki hayat bir merdiven ama bu bazılarına basamaklı merdivenken bana ip merdiven. kollarımla sürekli kendimi merdivende tutmazsam en ufak sallantıda düşüyorum. ellerimi bıraksam düşüyorum. anksiyeteyle yaşamak böyle bir şey. sürekli çaresiz hissediyorsun. sık sık düşüyorsun. tutunmak için destek arıyorsun. yağmurlar yağıyor üzerine oradan hayata tutunurken.

bir dönem anksiyetem geçmişti. bitmişti yani. o zamanlar benim de hayatım basamaklıydı. düşsem bile olduğum yerde kalırdım maks. aşağı seviyeye inmezdim hiç. yere çarpmazdım. sonra çok fazla strese maruz kalınca. anksiyete beni iki parmağıyla ensemden tuttu ve kendine getirdi. ip merdivene. kendime getirmesini bekliyorum şimdi. ne teslim oluyorum büsbütün ne de direniyorum. ama çok yoruldum hayata tutunmaktan.