yasakların bitmesiyle ne kadar normale döndük sorunsalı

• yasaklar bitmedi sadece bayram için verilen tam kapanma süresi sona erdi. kimsenin kapandığı da yok (kendi oturduğum semt için söylüyorum) insanlar sürekli kutlama yapacak, birlik olacak bir takım meşgaleler buluyorlar ve bulmakta da diretiyorlar. üst katımda acil tıp teknisyeni arkadaşlarım var. onlardan aldığım bilgilerde hiç televizyonda ki gibi toz pembe değil. hatta şöyle bir fikir atayım ortaya, tam kapanmayı zaten beceremiyoruz madem hiç kapanmayalım. çünkü böyle olduğunda ilk normale dönüş günü insanlar alışveriş merkezleri ve sahillere akın edip 15 günlük karantinayı 1 günde hiç edebiliyorlar. yine dön başa gel gerçi. bir gecede karar verip genelge yayınlarsan, halktan da pek mantıklı hareketler bekleyemezsin. millet maddi manevi epey yıprandı son 1 yılı aşkın süredir. kimsenin helal edeceği hakkı felan da yok..
• Böyle giderse bizim ülke de virüs bitmez, hazirana kadar vaka sayılarını düşürecekler(!) Sezon sonuna doğru yine tavan olacak. "Kapandık ama aşılanmadık?" Bence En mantıklı soru bu. Daha kendi ülkemizde aşılar yapılmadı libya'ya aşı yolladık şaka gibi. Sanki kendimiz yapıyoruz aşıyı. Diğer taraftan sinovac aşısının diğerlerine göre az etkili olduğu gerçeği... Neyse anlattıkça daraldım.
• Benim kendi yasaklarım devam ediyor. :) Kimse yanıma sokulmasın. Psikolojiler alt üst. Kapanma dediler, kapandık. Ama herkes dışarılarda fink atıyordu...
• Normale falan dönmüyoruz, bu gidişle de hiçbir zaman dönemeyeceğiz zaten. Çoktan yasaktan çıktı bu iş artık. İnsanların temiz hava alma haklarını bile ellerinden alıyorlar. Özgürlüğü bile çok görüyorlar.
  
  Yine hafta sonu yasakları gelmiş. Hiçbir ülkede bizde olduğu kadar katı bir kısıtlama yok. Hatta hatırlamıyorum ama haberde görmüştüm; İngiltere ya da Amerika sanırsam, bir doz aşı vurulan insanların vücutlarının hastalığa nasıl bir tepki vereceğini test etmek için devlet yönetiminde maskesiz ve mesafesiz bir konser eylemi vermişler. İnsanlar bunun onlara ne kadar iyi geldiklerini, normal hayatı ne kadar özlediklerinden söz ediyorlardı.
  
  Bizde ise durum tam tersi. İşi artık resmen bir ticaret politikasına döndürdüler. Sindirmeye çalışıyorlar bizi iyice. Artık o kadar sıkıldım ki elimde olsa ülkeden kaçacağım. Sanırım coğrafya gerçekten de kader. Bu gidişle sonumuz Kuzey Kore’ye dönecek belli ki.
  
  En çok üzüldüğüm şeylerden birisi de bir daha geri gelmeyecek olan ve hakkıyla yaşamam gereken bu gençlik yılllarımın evde kapanmayla tükeniyor olması. Ülkenin o kadar kötü bir yönetimi var ki ekonomiyi mahvetmeleri yetmiyormuş gibi benim yaşıtlarımdaki tüm gençlerin hayatlarını da çalıyorlar.
• Şimdiye kadar market uzak diye yalnızca 2 defa bakkala çıkan biri olarak söylüyorum; bu yasaklara uyan sadece bir avuç insanız. Kutlamalar, protestolar tüm hızıyla devam ederken bizler balkondan izledik. Tam kapanmanın devam ettiği günlerde aşılama sadece %2 gerçekleştirilmiş. Madem aşılanmayacaktık neden kapandık? Vakalar yine artacaktır o zaman niye açılıyoruz? Hastalıkta değil bürokrasi ile baş etmeye çalışıyoruz. Bundan sonra yasaklara uyan bir insan evladı varsa aklından şüphe ederim. Zaten yaşayamıyoruz, evin içerisinde bunalımdan değil bari hastalanıp ölelim.
  Son olarak, kanadı bu devletten yana uçmuş bir kuş varsa onun da kanadı kırılsın
• yasaklar başlı başına saçmalık, hem ekonomik hem de sosyal olarak boşuna sıkıntılara girdik. birde üstüne vaka sayıları da azalmadı
• Sizce artık iki yıllık mahkumiyetimiz bitti mi? Hayatımıza kaldığımız yerden devam diyor muyuz?
  
  Gelecek düşünceleriniz nedir ?