yalnızlık

kendi içinde kaybolmak gibi bir şey...

devamında "sakladığım o küçük delikte, buluyor beni." dedirten kelime.

Kelimenin içinde yaşamayı bilene cennet gibi gelir

insanlara ne söylemek istersiniz?

Bilmem… Sanırım yalnız olmayı öğrenmeleri gerektiğini ve kendi başlarına mümkün olduğu kadar çok zaman geçirmek için uğraşmalarını söylemek isterim. Bugünün gençlerinin hatalarından biri gürültülü, bazen neredeyse agresif etkinliklerde bir araya gelmeye çalışmaları. Kendini yalnız hissetmemek için bu başkasıyla beraber olma arzusu bence çok talihsiz bir gösterge. Her insan çocukluktan itibaren kendiyle zaman geçirmeyi öğrenmeye ihtiyaç duyar. Yalnız olması gerekmez ama kendiyle kaldığında sıkılmamalıdır. Kendi kendine kaldıklarında sıkılan insanlar bana kendilerine verdikleri değer açısından bir tehlikenin içindeler gibi gelir.
-andrei tarkovsky

yalnız bir kimse olarak dünyaya geldik ve başka kimseleri gördük arkadaşlıklar kurduk veyahut güzel eşlerimiz oldu ve belki de bu durum sürmeye devam etmekte. zannımın tabii suret ile inandığı bir olgu vardır ki: düşünceler içerisinde yalnız* kalan insan, yanındaki bir kimse ile sadece yanında kalmak durumu ile devam etmektedir.
yalnızlıktan yakınan ne de çok insan bulunmakta, öyle değil mi? kendisine sorduğu, "ben n'için yalnızım?" sorunun aslında bir cevabını** bulup da hiçbir zaman içerisinde harekete geçmeyen...
uzun ve süslü cümleler ile yalnızlık üzerine vecizelere sıralanabilir lakin özdemir bey'in şu dizesi her şeyi özetlemeye kadirdir bendimce:
"Benim söylemek için çırpındığım gecelerde,
Siz yoktunuz."

*düşünceler içerisinde yalnız kalmak- yalnızlık fantazyasını canlı tutmak- zaman sonra, bilinçdışı ile bulantı yaşama.
**içses, bizim sesimiz değildir.

Yalnız kalmayı öğrenirseniz, düşmeyi de öğrenirsiniz.

Kalabalıkta yalnız olmak en kötüsüdür, insanın kendine ettiği en büyük işkencelerden biri olarak görüyorum nedense. Çok zor bir histir, başa çıkmak çok zordur insanın mutluluğunu azaltabilir bile, yaşam hevesini kaçırır hayatı zorlaştırır.
Şiirlerde ve şarkılarda çokça geçer.

ıslak gecenin karanlığı eşliğinde uzunca yürüdüm. gelecekteki geçmişlerin hüznü vardı içimde. rüzgar, yalnızlığımın tozunu aldı, biraz daha rahat nefes alabilmeye başladım.

neredeyse tepeye varacakken neredeyse olduğun yere geri dönmek sıkıcı bir hal almaya başladı. neredeyse yalnız ya da yalnız değilsin. geçen evrenin sırrını çözmeye 5 dakika kala bu sefer de ben vazgeçtim. evet, bunun suçlusu benim, günahı benim boynuma.

pamuk ipliğine bağlı benler, senler. kadife bez ile sarılı soğuk çelikten artık kalbim. kadife bez de görülmez, kimse yırtamaz o yüzden. ben bilirim ama, belki de biraz fazlasıyla. istemiyorum diye değil daha güzel inanmak için sadece.

mezara 2 kişi yatan hiç görmedim

Bazen çevrende özür dileyeceğin kimsenin bile kalmaması.

Boşluğun ta kendisidir. İlgiçtir ki kuran'da "insanlar çift yaratılmıştır." Ya da halk arasında "yalnızlık allaha mahsustur." Gibi söylemler var. Sanırım ben bu teorileri çürütmek için dünyaya gelmişim.

carl jung'un sevdiğim bir sözü vardır.
''Yalnızlık, insanın çevresinde insan olmaması demek değildir. İnsan kendisinin önemsediği şeyleri başkalarına ulaştıramadığı ya da başkalarının olanaksız bulduğu bazı görüşlere sahip olduğu zaman kendisini yalnız hisseder.”

Çok farklı durumları içinde barındırabilen bir kelimedir. Herkes kendi anlamını yükler, aslında birçok kelimeye/duyguya/duruma olduğu gibi. Bizim oralarda ise;
Gece gelir yalnız kalma arzusu ve korkusu. Kimi zaman aytmatov'un asırlık günlerinin ev sahibi çöllerdeki tren istasyonu kadar sıkıcı, kimi zaman da atay'ın umut hastalığına yakalanan demiryolu hikayecisi kadar çaresiz hissettirir. Ama gün gelir mumun alevinde sadece kendi nefesimiz iz bıraksın, o gece o yıldıza sadece biz "benim" diyelim, bu defa sessizliğin mimarı sadece biz olalım isteriz. Böyle zamanda bulursanız yalnızlığınızı, o hazzı tarif edemedim bilen bilir. Bir de bu durumdan korku mu yoksa haz mı duyduğunu bilmeyenler var ki onlara bulaşmayalım. Ayrıca, düşünmeyi sevenlerden kendi çığlıklarına sağır olanlar için de donanımlı bir dağ evidir yalnızlık.
'*'

hiçbir çaba göstermeden elde edilebilecek bir ütopyadır. kesinlikle basit bir şey değildir, her yalnızım diye yakınan "basitçik" de yalnız değildir.

kimi zaman bir cennet bir nimet olan ama kimi zaman da insanın en büyük cehennemidir.

Yalnız olan biri için tanımı zor.tüm hayatı yalnızlıklar üzerine kurulu olan biri için ciltlerce yazılması gereken,yalnızlığı bilmeyen biri içinse"kalabalıklar içinde yalnız" gibi cümlelerle tanımlanması çok basit olan.

cem adri'an şarkısı
***
Vurmuyor yüzüne eskisi gibi sanki
Güneşin ısıtmıyor içini
Gelmiyor içinden uzatmak ellerini
Ellerin tutamıyor bir kalbi
Bir kağıt, bir kalem, bir yanmış, bir sönmüş, bir bitmiş sigara
Hayatın bu
Sökülmüş, atılmış, kırılmış, dökülmüş hep paramparça
Yolun sonu bu
Yalnızlık
Saklandığın o küçük delikte buluyor seni
Yalnızlık
Seviştiğin o kalpsiz bedende uyuşturuyor seni
Yalnızlık
Sıkıştığın o küçük evinde vuruyor seni
Yalnızlık öldürüyor seni
Öldürüyor beni
Yalnızlık çağının kalbi kırık çocukları
Yalnızlık o simsiyah ellerinde
Yalandan ninnileriyle büyütüyor bizi

Özdemir Asaf Yalnızlık Penceresi şiirinde geçen durum;
İlhan İrem yorumu
Aralarından geçiyorum
Hiç kimse elele değil
Herkes kendine dönmüş diyorum
Bir kaçının içine bakıyorum
Hiç kimse kendisiyle barışık değil

Herkese kendini anlatıyorum
Kime kendini anlatsam şaşırıyor
Kendimi kime anlatacağım, şaşırdım
Hiç kimse ilkin kendisine alışık değil
Hiç kimse ilkin kendisiyle barışık değil

Bazen güzel olsa da, sonunda canına tak ettiren durumdur.

Beni korkutan durumdur. Tek başıma bişeyler yapmak hep sıkıcı gelmiştir. (bkz: Yalnızlık Allah'a mahsustur.)

Secilmis yalnizliksa tadindan keyfinden yenmez.Ozgursundur,istedigin muzigi dinler istedigin filmi diziyi izlersin..Rahat olursun birilerinin rahatsiz olma ihtimalini dusunup kendini germezsin.. Ama yalniz birakilmissan.. Iste o cok zor...