yalnızlığı en çok hissettiğin an

• Sessizlikle başa çıkamadığın andır.
• tv izlemesem bile sırf ses olsun diye televizyonu açtığım an.
• gecenin yarısı, herkesin herşeyin uykuya daldığı zaman benim ağzımda külü düşmeye yüz tutmuş sigara, kulağıma şarkılar fısıldadığı zamandır yalnızlığı hissettiğim an. ben bile o an orda olmam...
• En yalnız hissettiğim an ilişkide anlanmadığım andır. Tekken neyse de kalabalık içerisinde hissettiğim yalnızlık en acıtanı, en fenası
• Kafamı yastığa koyduğum andır.
• çift kişilik yatakta tek yatmak
• başımdan bir olay geçtiğinde anlatacak kimseyi bulamadığım an.
• Anlatacak çok şey olmasına ragmen ölesiye susmaktır.
• Askerliğin ilk günü.
• hayatım boyunca hep yalnız büyüdüm ama şuan iliklerime kadar hissediyorum. televizyon sürekli açık dururdu, elektriklerimiz gitti. ve yan binaya hırsız girmiş. apartmanda herkes memlekette, tatilde. ciddi korkuyorum şuan. sürekli evin içini dolanıyorum falan.
• Sevdiğim kızla konuşamadığım her an
• alışveriş merkezin de kıyafet denediğin de nasıl olmuşş diye soracağın birinin olmadığını farkettiğin andır
• Derdimi değil de mutluluğumu paylaşacağım kimseyi bulamadığım zamanlar, çok koyuyo be
• En kötü anımda arayabilecek biri bulamadığım an.
• bugün bizim dış kapının oradan atılan bi çekyatı aldı belediye.
  meyerse içinde yavrular varmış, anneleri çok arandı, bulamadı.
  çok üzüldüm.
• anlayacak o kişiye anlatmasan ölecekmişsin, anlamayan birine anlatsan gene ölecekmişsin gibi hissettiğin, göğsünde buzağıların dans ettiği ama senin düştüğün o çukurdan hâlâ üzerinden atamadığın sersemliğin yüzünden çıkmadığın anlarda hissettiğin yalnızlık gibisi yok.
  
  ne ağzını açabildiğin, ne kederinde kendini koruyabildiğin o anlarda, yapayalnızsın.
• gecedir, en şiddetli şekilde ta iliklerin de hissedersin.
• Gündüzleri olan yalnızlık gece akla gelir. Şöyle bir dönüp bakarsın kendini bir toz zerresi gibi hissedersin. Her gün okulda, kafede, parkta, sınıfta ya da işte vakit geçirdiğin insanlar sadece figürandır.
• Uyandığında yatakta seni öpecek kimsenin bulunmadığı anladığın andır.
• İşte bir andır o. Orası burası şurası yoktur bir an gelir beklenmedik bi yerde bi sokak satıcısı ile konuşurken ya da top oynayan çocukları izlerken başını yastığa koyduğunda belki de mutfakta yemeği tek başına yerken... Ama işte sadece ''an'' o anda olur her şey. Mazi dökülür beynin içinde sonra geçer o an ve dökülenlerle kalır insan..
  '*'