unutmak

unutmak un kelimesinden gelirmiş, behzat ç deki son sahneyi hatırlatır hep bana. unutamazsınız sadece alışırsınız. çünkü; her yara bir iz bırakır.

Unutmak diye bir şey yok , sadece alışmak o

unuttuğumuzu düşündüğümüz lakin benliğimizin derinliklerinde çırpınan 'şey' belki hiç ihtimal vermediğimiz bir nesneye belki bir tada belki bir kokuya saklanmıştır ve bilincimizin aydınlık yüzeyine ulaşıp ulaşmaması onunla bir nesnede, kokuda, tatta yeniden karşılaşmamıza, karşılaşıp karşılaşmayacağımız ise ne kadar şanslı olup olmadığımıza bağlıdır belki de.
unuttuk diyebilir miyiz.

unutmaya çalışıyorum. lakin gördüğüm, üzüyor. Aslında girip bakmamam gerek yazdıklarına. okumamam gerek. ne hali varsa görsün demek gerek. benim yerim çoktan dolmuş. onu görünce hüzün doluyor içime. ama var ya, ben bir gün unuturum birader. aha da buraya yazıyorum.

insan en çok unutmak istediği şeyleri unutmakta zorlanıyor.

a bir de ufak bir tavsiye : eğer yapmanız gereken bir şeyi unutursanız arkadaşınıza çocuksu bir tatlılıkla "unuttummm : )" derserseniz daha az azar işitiyorsunuz.

Belki de sen haklısın şair bey; unutmak ve susmak, mümkün değilse de hatırlamamak ustaya hayranlık.

(...)"insanın en iyi ve en acımasız özelliğidir unutmak. insan hata yapar, unutur, tekrarlar. tekrarlar özetidir hayatın. 'Tarih tekerrür eder.' diye boşuna dememişler herhalde. milyonlarca yıllık insan yaşamında elbet ki herkes bir şeyler düşündü ve çoğu aynıydı. neden biliyor musun? çünkü biz çevremizle şekilleniriz. yaptığımız her hareketin temelinde yetişme tarzımız yatar."(...)

unutulmaz, unutul-muş gibi yapılır, izi kalır.

(bkz: lethe)

hatırlamak kavramının olması için unutmak vardır. unutmak vardır çünkü hatırlamak vardır. siz eğer unutmayı silmek istiyorsanız hatırlamayıda silmek zorundasınız. çünkü unutma ortadan kalkınca hatırlamanın önemi kalmaz, hatırlama diye bir şey olmaz.'*'

Bardaklar üzerinde uygulamayı sevdiğim eylem, evin her yerinde bir dünya bardak unuturum hep, annem bağırır sonra bardakları getirrr diye, bir bir toplar getiririz mutfağa. Hayat da böyle unuttuklarınızı gün gelecek beyninizin bi odasında toplayacaksınız diye edebiyat yapayım dedim ama olmadı napalım gecenin bu saati de böyle olsun

unutmak aklımıza düşmüş ise ardından hatırlamak gelecektir. eşyayı hatırlamak, sevdiğini hatırlamak, dostunu hatırlamak, aileni hatırlamak vs. vs... ne gariptir ki bende olan durum sadece kötüyü hatırlamaktır(an).
birçok şey gibi zordur. unutmak derken unutamamanın verdiği duygu ile kalmaktır aynı zamanda. unutmak değil de hatırlanan şey -kötü ise- saçma olduğuna inanmaktır. camus'nun deyimiyle absürd ile başa çıkmaktır veyahut teslim olmak.
--- spoiler ---
Unut demek kolay gel bana sor bir de
Unutamıyorum işte unutamıyorum
Bir şey var şuramda beni kahreden
Şuramda tam yüreğimin üstünde
Çakılı duran bir şey var
Elimde değil söküp atamıyorum
Dalıp dalıp gidiyor gözlerim derinlere
Kimi görsem biraz sana benziyor
Seni hatırlatıyor şu bulut şu gökyüzü
Şu kayaları döven deniz
Şu hüzünlü melodi şu napoliten şarkı
Bir zamanlar beraber dinlediğimiz
Boyuna seni düşünüyorum durmadan usanmadan
Şimdi diyorum o ne yapıyor acaba
O güzelim gözleri kime bakıyor
O canım elleri nerde
Oysa günler o günler değil
Akşamlar o akşamlar değil
Ve kalan şimdi sadece özlemin gecelerde
Durup durup seni büyütüyorum içimde
Seninle acılar büyütüyorum
Yeni yeni kederler büyütüyorum dayanılmaz
Kirli sular yürüyor iliklerime
Bir zehir karışıyor kanıma anlıyor musun
Bir daha görsem seni diyorum bir daha görsem
Bir gün olsun bir dakika olsun
Unut demek kolay, gel bana sor bir de
Hatırladıkça gözyaşlarımı tutamıyorum
Dilimin ucunda sen; başımın içinde sen
Kader misin, ecel misin nesin sen
Unutamıyorum işte unutamıyorum
ümit yaşar o.
--- spoiler ---

unutmaya çabalamaktansa, kişiliğinize katın onu. yaşanmışlıkları benimseyin; hüzünlerinizi de katın, mutluluklarınızı da. vazgeçin kolaya kaçmaktan, kaçacak delik aramaktan. düşünceleriniz, hareketleriniz, bakış açınız; unutmaya çalıştığınız kişiye yaraşsın.

insanı insan yapan şey unutmaktır. "ins" kelimesi ibranice'de unutan demektir, yani insanlar her halükarda unutan, unutmaya mahkum varlıklardır. çünkü unutmak insanın doğasında olan bir şeydir. sonra da unuttuğunu bile unutur insan.