sabah kalkınca ilk düşünülenler

• bu başlığı tüm dünya erkekleri adına cevaplıyorum. (bkz: sabah ereksiyonu)
• yukarıdaki entrye katıldığım başlıktır.
• Saatin kaç olduğu ve sabah güneşini yakalayıp yakalayamadığımdır.
  Bazen çokça etkisinde kaldığım bir rüyanın gerçekliğini de sorguladığım oluyor. Kendimi hâlâ orada sanıyor yada aslında o hayatı yaşıyor olmayı umuyorum.
• Çok sık rüya görmem. Eğer güzel bir rüyaysa “neden uyandım ben şimdi?” Deyip rüyanın detaylarını hatırlamaya çalışma süreci.
  
  Yok rüya görmediysem; “dur biraz ayılayım. Hemen kalkınca başım dönüyor. Telefonum nerde? -Telefon>interneti aç>instagram>whatsapp>blog sözlük>ekşi sözlük>mailler.- Bildirimler temizlendi. Annem uyandı mı acaba? Bakayım, ses geliyor salondan. Kardeşim kaç vardiyasında bugün? Babam işte. Herkes yerli yerinde. '*' çoraplarımı giyeyim, elimi yüzümü yıkayayayım. Bakayım kim nerde. Canım kahvaltı istemiyor. Acaba posta geldi mi?”
  Şeklinde ruh hastası düşüncelerle devam ediyor. Her gün aynı. Hiç şaşmaz.
  
  Edit:ekleme ve düzeltme
• İlk aklıma gelen, yataktan kalkmayı nasıl başaracağımdır.
• biraz daha uyumak.
• istisnasız her sabah;
  bugün nasıl bitecek'*'
• whatsapp instagram arasında dönüp duruyorum uyanır uyanmaz.
• ‘İşten gelince hemen yatıp uyuyacağım’dır. (bir tek ben miyim?)
• Kahvaltıyı kim hazırlayacak??
• Son üç gündür "allahım ne zaman gelecek şu kargo"dur. Artık rüyalarıma girdi yani uyanıp da gelmediğini fark edince moralim bozuluyor.
• taze simit, beyaz peynir ve bergamut kokulu çay ile yapılan kahvaltı keyfi..
  
• “Saat kaç oldu acaba?her tarafım ağrıyor sanki,yataktan çıkmak istemiyorum.kalkacak gücüm var mı acaba,kalksam yürüsem epeyce..karnım nasıl acıkabildi gece geç saatte yediklerim nerede?dün bir dilek tuttum.olmadı,olmasını yeterince istemediğim için mi?yoksa olması bana kendimi affedemeyeceğim hatalar yaptırabilceği için mi?bu sessizlik çok güzel.ben de susmak istiyorum ama içim susmuyor..kitabımı nerede bıraktım acaba,yataktan çıkmamı gerektirmeseydi keşke..”
  şeklindedir.