oda

  • 2013te yazdığım şiirdir. Depodan çıkardığım kutudan bulunca sevindiğim ve paylaşmak istediğim şiirdir aynı zamanda

    ODA-ODADA

    Kimi uyur
    Kimi uyanırken başkasında
    Her biri, birinin benliği
    Her birinin, biri olmak istediği
    Hiç kimsenin yalnız kalamadığı yer
    Yalnızlığın korkup sığındığı yer
    Oda senin gibi
    Sen de ben gibi

    Kimi ağlar
    Kimi gülerken başkasıyla
    Her olay, olayın başlangıcı
    Olayın bitişi, olaysız olucak
    Ölüm gelip kapı çalındığında
    Sığınmak yetmeyecek boş düşlere
    Gülmek de, ağlamak da kurtaramayacak
    Tıpkı yeni doğan gün gibi
    Tıpkı batmamakta ısrar eden güneş gibi
    Yeniden doğacağını düşünen insan gibi

    Kimi kimsesi
    Kimi doyururken kimsesizliğini
    Sevişir doyumsuzca
    Yalnızlığını boşaltırcasına
    Yetmez hiçbir zaman
    Kimsesiz bir ruha

    Kimi dinler
    Kimi konuşurken başkalarıyla
    Tek başına sessizce dinlemek
    Sessizliği anlamaya çalışan
    Boş bir çaba, doldurulmaya çalışılan bir kadeh
    Bulamaz kimse gerçek sakisini

    Kimi yaşar
    Kimi ölmek istemezken
    Ölüm gelmişken bile umursamaz
    Hayat hiç bu kadar yakın olmamışken
    Son nefestir tek umut
    Tek bir çaba, yetinilmeyen bir öpücük
    Hayatın olmadığını kim anlar
    O da senin gibi
    Sen de benim gibi
    Sabırsız ölüm gibi