mezarlıkların hissettirdiği duygu
-
korku ve hüzün -
"buraya aitsin" -
Terk edilmişlik, unutulmuşluk.
İnsan acıya alışınca acının kaynağını da unutur oluyor. Hayatında yer bulamıyor kayıplar. Eş dost akrabayı oraya bırakıyorsun ve zaman geçiyor. -
yanından geçerken içimden hep şöyle geçiriyorum. "uğruna savaş verdiğin, çaba sarfedip gözyaşı döktüğün herşey aslında hiç. hepsi bir gün gidecek, seninle birlikte."
ve klişe gelecek belki ama. "ismini hatırlayan son kişi öldüğünde hiç yaşamamış olacaksın."
bu yüzden bu dünyaya bir iz bırakmak istiyorum. -
carpe diem -
korku.
aklım ereli beri kimseyi gömmedim. cenazeye gittim ama tanıdıktı. akraba veya aileden biri değildi. o yüzden hissetmiyorsun o acıyı.
izdiham dergisi 2017 kasım sayısı başlığıdır. "mezarlıktan korkanın sevdiği ölmemiştir." -
kütüphanedeki ile benzer his. her şey yerli yerinde. sen de rafına yerleştirileceksin aslanım. seni de bi yerlere koyacaklar. bakalım hangi kategori. -
Huzur.
O huzuru tüm iliklerimde hissediyorum.
Mutluluk.
Hiç görmediğim dedemin yanındayım ve evet onunla konuşacak çok şeyim var.
Korku.
Böceklerden korkarım. -
Sadece içimdeki boşluğu duyumsarım. -
olm aslinda super yatirim alani burasi
(bkz: mezarligi taşıyıp site yaptilar) -
linç etmeyin ama herkes aynı hislerden paylaşmış, farklı bir pencereden bakarsak; benim gözüme muazzam derecede verim kalitesi olan toprak parseli olarak geliyor. -
selam verilerek girilir dünyanın ne kadar basitleştiği tek yer -
Huzur