köpek aşkı

köpeği aşkla sevebilmek, bir ruh inceliği, bir gönül güzelliğidir.

hayvan sever kişinin tek türe yönelmiş duygu halidir.
şahsen evini hem bir köpek hem de bir kedi ile paylaşan ben, her ikisine de aynı oranda aşk duyuyorum. ama tabi kediye karşı aşktan çok saygı duyulması gerektiği de bir gerçektir. köpek daha aşk hayvanıdır. '*'

her ne olursa olsun onlar;
evin neşesi, oyun arkadaşı, dert ortağı, haylaz çocuğu, tüy yumakları... iyi ki varlar.

hem çok aşırı sevip hemde çok korktuğum bir hayvan.
küçükken baktığım bir köpeğim vardı, her gün birlikte oyun oynar, koşar, eğlenirdik, yanında rahatça ağlayabildiğim hatta ağladığımda başını dizime koyup beni izlerdi, benimle sohbet ederdi lakin yıllar geçtikçe yaşlandı ve öldü.
üzerinden 2 sene geçmesine rağmen onun yerini başka hiç bir evcil hayvanım doldurmuyor.

korku aileden gelen bir şey genellikle. anne-baba hayvanlara karşı uzaksa, çocuk da onları daha küçük yaştan tehdit olarak görmeye başlıyor ve dokunmayı geçtim yanlarından geçerken bile tedirgin oluyorlar. ama bazı köpekler öyle hoş ki ben bu korkumu zamanla yendim. özellikle rus sibirya kurtları ve goldenları sevmek acayip haz veriyor.