kıskançlık

en en en sevmediğim huyum. dozunda bıraksam neyse, ama öyle yapamıyorum. yine de büyük yol kat ettim. zamanla bu takıntıdan kurtulacağıma inanıyorum, kendime zarar çünkü. hem kendimi hem sevdiklerimi üzmeye ne gerek var.

zaten ülke olarak ruhsal çöküşteyiz.

Her ne şekilde olursa olsun, düzeyi ne olursa olsun temel güven duygusundaki az ya da çok bir eksiklikle ilgilidir.

Tek argümanı "seven insan kıskanır" olanlar kıskançlığı, sevgi gösterme/ sahiplenme biçimi sanan hastalıklı zihinlerdir. Kıskançlığın Normal veya doğal kabul edilmesi mümkün değil. Her insanın ötekinin arzusunda var olmaya duyduğu ihtiyaç düşünüldüğünde anlaşılabilir belki ama normal diyemeyiz.

Kamil insan Hiçbir zaman ötekiyle tam olamayacağını bilir. Ancak kişi bunu anlayamayacak kadar primitifse, kıskançlık patalojik bir hal alabilir.

(bkz: Othello sendromu)

kader değildir. Akıllarını başlarına alıp tedavi olmalarını salık veriyorum sözkonusu dertten muzdarip olanlara.

sevdiğini kıskanmak iyidir. nasıl her şeyin fazlası zarar azı karar ise bu konuda da öyle. Dozunda olduğu zaman her şey iyidir. İlişkinin tuzu biberidir.

Kıskançlığın bir diğer varyasyonu olan hasetlik ise bir an önce gıptaya çevrilmeye çabalanmalıdır bence.

Dozunda olanı makbulümdür. Kıskanılmayı severim partnerimin hala beni arzuladığını algılarım. Gerçi dominant karaktere aşık olduğum için bu durumun aksi mümkün olmuyor.

Fazlasıyla rahatsız edici tutum/duygu. Sahip olmaktan nefret ettiğim halde önüne geçemediğim berbat his. Yazar arkadaş güvensizlik temelli olduğundan bahsetmiş. Gerek ideallerime benden yakın olan insanlara karşı gerekse sevip saygı duyduğum insanların beğendiği kişilere karşı davranışım/fikirlerimi düşününce... Sanırım haklı. Her kıskanç davranışımın üzerinde düşünce sağlam bi özgüven eksikliği ile sarsılıyorum. Nasıl aşacağımı bilmiyorum ama her gün bu saçma duygunun pişmanlığını yaşamaktan yoruldum. Sürekli vazgeçileceğim, terk edileceğim, sevilmeyeceğim, dışlanacağım korkularımla herkesi sıkmaktan da yoruldum. Farkında olarak böyle bi gerilimi yaşamak. Gerçekten bataklık gibi.

kıskançlığa ne sebep olmaktadır acaba?
kişinin özgürlüğe değer vermememesi mi,
kişinin, kıskanılan kişiyi çok sevmesi mi?

kıskanmak bir yerde pranga vurmaktır kanımca, "onla şunu yaparsın şöyle olur. bunla oraya gidersen böyle olur" gibi emirler kişinin hürriyetini daraltmaktadır zannımca. özgürlük, zaman ile bize bahşedilmiş veyahut tanınmış bir şanstır, büyük bir talihtir. başka herhangi bir kişiyi kıskanmak ve aynı zamanda gelen kısıtlamak eylemi, değer verdiğiniz bir insanı, her ne kadar altından bir kafese koyduğunuzu göstermektedir, kafes gene kafestir ve kuş uçmak ister. özgürlüğü sever.
çirkin bir eylemler bütünü.