kalp gözü

Tasavvuf’ta sıkça bahsi geçen, Allah’a ulaşma, onu görme ve tanıma yoldur. (bkz: Sezgisel düşünce )

İnsanın, gözünün göremediği ve aklının yetmediği durumları sezgiler yoluyla idrak etmesidir. Bana mucize filmindeki 'kalbi sakat olmasın' repliğini hatırlattı.

şarkıcının tekisi "gönül gözüyle baktığımdan gerçeği göremiyordum" diyordu.

Gönül gözüyle kalp gözü aynı şeydir ve madde aleminin ötesinde, bâtından bir şeyler bulmakdır.

Oysa işbu şarkıcı hatun kişisi gönül gözünü çok aşık olup gözünün önünün kararması şeklinde anlamış olacak ki şarkısında bu şekilde kullanıyor.

İşte (bkz: güzel türkçemiz) böyle böyle yok oluyor.

Türkçemiz tahrip edildiğinde sanki oluk oluk vatan toprağından çalınmış gibi hissediyorum. Sinir bozucu ve üzücü.

...
Numanoğlu'nun bir şiirinde geçiyor:

Gönül(kalp) gözü görmeyen, can gözünü neylesin,
Dünya'da dönmeyen dil, mahşerde ne söylesin,
Allah, bütün beşeri, ümmetinden eylesin,
Sancağının altında, Yâ Hazreti Muhammed.

bir bilgi edinme yolu değildir. idrak etmek, bilmek gibi eylemler aklı kullanmayı zorunlu hale getirir. kalp gözü ile yapılabilecek yegane eylem inanmaktır. inanmayı akıl ile karıştırmak hatalı sonuçlara yol açar. zaten dini çevrelerde bu kasten karıştırılır. bir anlamda aklın fonksiyonu gibi gösterilip daha çok insana ulaşmak istenir ama akılla ters düşülen bir konuda inançlar doğru kabul edilir.

dolayısıyla esas olan idrak etmek değil inanmaktır. inanma yetisini doğru şekilde kullanılmadığı için içinden çıkamadığımız çelişkiler yumağına hapsolmuş vaziyetteyiz.

(bkz: epifiz bezi)