insanı duygusuzlaştıran şeyler

çok sevdiği bir insan tarafından defalarca kırılmak ama hala olsun be diyebilmek. valla aşırı duygusuzlaştırıyo. bi süre sonra aldırmıyorsun bile

hissizleşmek. hissizleştikçe hissiyat sahibi olmak.

daha kötüsünü yaşamayacağını düşündüğü zamanlardan bile daha kötüsünü yaşamasıdır.
ve o zamanları tek başına atlatmasıdır.

insanı makineleştiren, robotlaştıran şeylerdir. misal, telefonlar. daha fazla söze gerek yok...

Etrafındaki herkese ufacık bir problemde, iki eli kanda olsa dahi koşarak gitmek.
Senin hayatının en karanlık döneminde basit bir telefonla 'iyi misin?' Sorusuyla geçiştirilmen.
Binlerce kez yerden tek başına kalkman.
Etrafın çok kalabalık zannederken sen aramadığın sürece kimsenin seni aramaması( sıkıntılar hariç)

Şimdi ben bunları yaşamış birisi ya da birileri olabilirim. Bu tarz iletişimleri maalesef deneyimlemiş bir insan nasıl duygulu olacak dostlar?
Ben kalkıp artık taş kalpliyim desem bile kerizlik bizim alnımızda bir kara leke olmuş ne yazıkki. Bugün biri karşıma geçip ben varım artık bana yaslan dese suratına gülebilirim sadece.. kendimde bunu ihtiyaç olarakta görmüyorum.
Tek başıma var olduğumda daha güçlüyüm!
Beni duygusuzlaştıran şey güçte verdi. Muadili bir cümleyle bitirmem gerekirse;
Yıkılmadım ama ayakta da değilim :)

alışmak.
tek düzen halinde yaşamak
büyümek.
büyüdükçe alışıyoruz bu yaşama , her şeyin aynı kalmasına , insanların değişmezliğine, değersizleşmesine. tek derdimiz günü kurtarmak çünkü ne isteğimiz ne de hevesimiz kaldı bu hayata bu insanlara dair.
mesela neden birisine mesaj atamıyoruz istediğimiz zaman ? onun bize cevap vermeyeceğini bildiğimiz için mi, bizden sıkılacağı için mi? güvenli bölgemizden çıkmamaya o kadar odaklandık ki güvenli kolların bizi sarmasına ne kadar engel varsa yolumuza yığdık. peki bunu neden yaptık?
benim birisiyle paylaşacak duygum kalmadı, ya sizin?

(bkz: zaman)

İnsanlarla yaşadığın tecrübeler . Ne kadar ince düşünen ve duygusal bir insan olsan bile zamanla iyi bir insan olmaya çalışmanın pek bir değerinin olmadığını fark ediyorsun daha doğrusu bunu sana öğretiyorlar.
Karşımdaki kişiyi kırmayayım , acaba yanlış bir davranış sergiledim mi diye kırk takla atan biri zamanla kimsenin kimseyi umursamadığını , herkesin sadece kendini düşündüğünü fark ediyor .

Her şeyi yaparsın ve “Sen ne yaptın ki?” Karşılığını alırsın. İşte o zaman ben kendimi neden bu kadar yordum ki dersin. Bunun bir şeyleri karşılıklı veya karşılıksız yapma ile ilgisi bile yoktur.

hayatının genelinde fazlaca duygusallık bulunması. bir yerden sonra tolerans geliştirir. ve yerine göre duygusallığını ayarlamakla birlikte toleranstan önceki zamanında duygusal bulunacağı durumlar karşısında tolerans sonrasında o şekilde bulunmaz. ve bu duygusuzluk olarak nitelendirilir.