her güne bir şiir

• Aşk - Birhan Keskin: http://geceedebiyat.blogspot.com/2019/06/ask-birhan-keskin.html
• Göğe Bakma Durağı
  İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
  Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
  Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
  Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
  Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
  Bu evleri atla bu evleri de bunları da
  Göğe bakalım
  
  Falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım
  İnecek var deriz otobüs durur ineriz
  Bu karanlık böyle iyi afferin Tanrıya
  Herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum
  Hırsızlar polisler açlar toklar uyusun
  Herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben uyumam
  Herkes yokken biz oluruz biz uyumayalım
  Nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda
  Beni bırak göğe bakalım
  
  Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
  Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
  Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
  Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
  Seni aldım bu sunturlu yere getirdim
  Sayısız penceren vardı bir bir kapattım
  Bana dönesin diye bir bir kapattım
  Şimdi otobüs gelir biner gideriz
  Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
  Bir ellerin bir ellerim yeter belleyelim yetsin
  Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
  Durma kendini hatırlat
  Durma göğe bakalım
  Turgut Uyar
• Rahatı Kaçan Ağaç - Melih Cevdet Anday: http://geceedebiyat.blogspot.com/2019/06/rahat-kacan-agac-melih-cevdet-anday.html
• Neydi o güneş o sular güneşi çıkı çıkıveriyoruz.
  Ben seni alıyorum seni cumartesi çocuğu soyuyorum.
  Birden bir yerlere gidiyoruz bir yerlerden geliyoruz.
  Bungun, karası, bak diyorum bak acunsuzluk önün diyorum.
  Hiç yokken böyle diyorum böyle güzel diye diyorum.
  Sonra birdenbire sen yoksun işte birdenbire yoksun.
  Bakıyorum Amerikan bir gök sıkılıyorum kalkıyorum.
  Sen yoksun ya seninle binlerce yerim yok.
  
  Bir sabah uyandım bütün dörtleri beş yaptım.
  Çıktım bir bir camları, caddeleri indirdim ses yok.
  İnsan böyle n'apar bilmem seni hele bak hiç bilmem
  Gidip ağaçları tutuyorum, çocukları çocukları öpüyorum
  Durdum bir yerden göğü, sokakları hep sokakları dinledim
  Evlerini deniz yıkayan bir kıyıdan bağırıyorsun bana
  Bir soluksuzluk bir duvarlar bir duvarlar duyamıyorum
  Böyle bir uzun karanlıktan bağırıyorum bağırıyorum.
  
  (bkz:ilhan berk)
• sevgiyle yoğrulmamışsa yüreğin
  tekkede, manastırda eremezsin
  bir kez gerçekten sevdin mi dünyada
  cennetin cehennemin üstündesin
• kuşlar toplanmış göçüyorlar
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  hiçbir şeyim yok akıp giden sokaktan başka
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  seni o kadar yakından görünce,
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  hızla geçen otobüslerin ardından benzeşmek…
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  senaryocu bayanla bir bankta oturuyoruz
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  iyi anlarında sesin kalınlaşıyor.
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  baktım yeri toparlıyor ayak izleri
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  eşiklere oturmuş bir dolu insan
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  fazıl hüsnü diyor ki, ne diyor fazıl hüsnü?..
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  ortaoyunumuzun dekoru bir kağıt mendil
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  ve konsolun üstünde noksan bir gümüş kutu
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  uzaklardaydın, oracıkta öbür kıtada,
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  ikinci bir parıltı var senin bakışlarında
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  kehanet adlı kısacık bir şiir buldum
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  yürüyoruz bütünlemeye kalmış bir sessizlikte
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  iki çay söylemiştik orda, biri açık,
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  uzaklara bir bakışın vardı kafeteryada
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  bir şey var, ancak makilerin orda söyleyebilirim,
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  an ki fıskiyesi sonsuzluğun
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni
  buradan dinleyebilirsiniz.
• cam kenarına oturduğum masadan
  yüzüme sokağı vuran tülün gölgesinde
  düşünüyorum:
  yavaş yavaş anıların da terk ediyor beni
  git gide azalıyor
  günün birinde
  birlikte
  bir fincan kahve içebilmenin
  sadakati
  hayali
  
  neden mümkün olmuyor
  ayrılmak
  yok pahasına tüketmeden her şeyi
  murathan mungan
• Sana artık Ahmet Erhan diyorlar
  Akdeniz 1958.1.72.60 kg. evli, karısı hamile. iki paket sigara.
  Sabah dokuz akşam yedi. -sahi ne vardı başka?
  Evet, diyorlar ve ekliyorlar:
  Önüne geleni öpme isteğiyle dolu bir insancıllık
  Sonunda götürse götürse çiçek götürür kendi mezarına
  Gibi deli, gibi meczup, gibi şeyda
• 
  yağmura,nisana ve yaşıma aldanıp
  uçurumları kıyı sanarak
  ve dağlar erişilmeyince acı verir
  sözünü unutarak
  kaf dağına gitmek istedim
  
  ırmak inadıyla yürüdüm uzaklara
  bir derviş olup yürüdüm uzaklara
  
  yanıldı denektaşım geriye döndüm
  Kutsal Sözler Panayırı'na sığınıp
  ipeksi bir sessizliğe büründüm:
  
  bir hayat,mahçup ve duru
  Tanrım,gülleri
  ve sessiz harfleri koru.
• güneş batıyor onbinküsuruncukez
  ve doğuyor sabahı garantiye alan ümit akşama
  radyoyu açıyorsun kuşlardan kalan bir şarkı başlıyor bize
  gök hapsinden kaçıp kaçıp konduğumuz kadar özgürlük
  biliyorum sen de yıldızları sevmiyorsun öylece duruyorlar
  o iyi dilekler de kaçırdığımız demlerin içinde duruyorlar
  derken hiç tanımadığımız bir yerden es(!)
  hayat bu kadar tutuk işte biz bu kadar çaresizken
  ağlıyorsun
  On bin küsürüncü kez.
• Seni saklayacağım inan
  Yazdıklarımda, çizdiklerimde,
  Şarkılarımda, sözlerimde.
  
  Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
  Ve kimseler görmeyecek seni,
  Yaşayacaksın gözlerimde.
  
  Sen göreceksin, duyacaksın
  Parıldayan bir sevi sıcaklığı,
  Uyuyacak, uyanacaksın.
  
  Bakacaksın, benzemiyor
  Gelen günler geçenlere,
  Dalacaksın.
  
  Bir seviyi anlamak
  Bir yaşam harcamaktır,
  Harcayacaksın.
  
  Seni yaşayacağım, anlatılmaz,
  Yaşayacağım gözlerimde;
  Gözlerimde saklayacağım.
  
  Bir gün, tam anlatmaya..
  Bakacaksın,
  Gözlerimi kapayacağım..
  Anlayacaksın.
  Özdemir Asaf
• ben ne zaman yalnız kaldım, bilmiyorum
  ne tuhaf, vaktim olmazdı
  yalnızlığı bunca bilirken
  kendimi hiç yalnız sanmazdım
  çevremde hep birileri vardı,
  ben hep birilerinin yanındaydım
  günler belirsiz bir gelecek için neredeyse kendiliğinden hazırlanırdı
  aramızda habersiz gidip gelen gündelik armağanlarla
  kendi kendini taşıyan bir ırmağın akıntısında hayat
  bizi kendi sahillerimize ulaştırırdı
  bazı evlerden taşınırdık, bazı insanlar girip çıkardı hayatımıza
  bazı mektuplar alırdık, bazı sözler, çiçek selamları
  sonraları bazı tanıdıklarımızın ölümleriyle de karşılaştık
  elde olmayan nedenle
  sudaki halkalar gibi genişleyen
  küçük alınganlıklardan büyük dargınlıklara
  vazgeçişler, unutuşlar, kayıplar
  birbirimizi çok sevdik hep
  yıllarla azala azala…
  eski aşklarım neredesiniz? Hepinizi çok özledim.
  şimdi birdenbire bir köşeden çıkıp bana,
  yalnızca, Merhaba, deseniz,
  o zamanlar hiç mutlu etmediğiniz kadar mutlu edersiniz,
  bir zamanlar bütün ağladıklarımı geri verebilirim size
  sağ olun demek isterim, sağ olun, sağ olun
  sanki beni yeniden sevdiniz
  ama biliyorum, pis bir yağmur başlıyor, şemsiyem yok yanımda,
  yağmurda yürümekten nefret ederken, yürümekte ısrarlıyım gene de
  isterseniz, kederdeki bütünlük, diyelim buna
  ne kadar ıslansam, o kadar çıkacağım sanki
  bir zamanlar çok daha bütün olduğumu sandığım
  o yıkanmış zamanlara…Murathan Mungan
• Birden hatırlarsın,
  O da seni – – birden bazan:
  Nerde, ne yapar şimdi
  Parlar bir özlem anılar arasından.
  Bu akşam ne garip sözcük
  Sanki ilk duydum, yadırgıyorum:
  Akşam. Bilmem bulur muyum
  Yollara baksam?
  Söner yangın birazdan
  Yatışır özlem.
  Bir gün karşılaşırız
  Bir gün, bir yarım akşam. (Behçet Necatigil)