hayatta öğrendiğin bir şey bırak

hayata tutunabilmek için kendine, insanlığa ya da dünyaya fayda sağlayacak herhangi bir şey bulmalısın.

Çevrende herkes aksini yapmanı gerektiğini söylese bile içindeki o sese kulak ver. Dinlersen sonunda daima seni iyi bir yere götürecektir.

dünyanın benim etrafımda dönmediği,sevgimi dile getirmem gerektiği,bunu yapmanın dünyanın en zor işi olmadığı

Hayatı anlamıyorum ki.

ağlayabilirsin, bu seni güçsüz kılmaz. kalbinin güzelliğini dışa vurur.
güçsüz değilsin.

kimseye hak ettiğinden fazla değer verme. gün gelir başına çıkar ama sen bununla başa çıkamazsın.

bu hayatta ¨kendin¨dışındaki hiçbir şeyi düzeltemezsin. en büyük yanılgı, dış dünyada olan şeyleri düzeltmeye çalışmaktır.

Kimsenin öğrenmek istediğini yadırgama, eleştirme ve hakaret etme.

hayatta öğrendiğim en önemli şey öğrenmem gereken birçok şeyin olduğudur.
"Beşikten mezara kadar ilim öğreniniz. (hadis-i şerif)

Bazen sonuçları canını acıtacak kararlar alacaksın ama o kararları almasaydın daha çok canın yanacaktı hatta yok olacaktın

İçinde sana sürekli uyarılar veren; seni fısıldayarak bilgilendiren ses aslında doğruyu söylüyormuş.

Surekli kaybediyorum.

Acıma, küçük görme. Acınacak hale düşersin.

boşuNA TÜM ÇABALARIN BE KIVIRCIK.. ÜZÜLMEK İSTEMİYORSUN AMA DUYGULARININ ESİRİSİN YAPACAK BİR ŞEY YOK ..

Tam olarak bahtlı bedevinin yazdıklarını yazmaya gelmiştim. Güzel yazdığı için ona katıldığımı ekleyim bari. Bir de insanın vazgeçtikçe büyüdüğünü vazgeçtikçe güçlendiğini ekliyorum :)

Kadinlar erkekleri salak yerine koyarlar. Bütün kadinlarda bunu yaşadım.

kendine değer ver.

vazgeçme, elinden kayıp gitme sanatını öğren, ama her şey için, istisnasız, evlat, para, sağlık, anne, baba, her şey. gülümseyerek bırak, hiç bir şey seni üzemez. hep kaybettiklerimize üzülmüyor muyuz. zaten benim değildi dersen, üzülmezsin.

Allah'a inan ve ibadet et gerisi yalan

hayatın kendisinin bizzat anlam arayışı olduğudur.

akademik hayat haricinde öğrenmekle geçiyor hayatımızın bir bölümü. eğitim hayatı diyoruz. akademide bitmiyor bu süreç. o yüzden hariç tuttum.
sonra sıradüze gibi görünen iş hayatı başlıyor. sorgulamadan mutlu olanlar , öylece yaşayıp gidenler olarak gördüklerimiz aslında yaşayarak öğreniyorlar. özetle; okul-iş-eş-çocuk.
sorgulayarak mutsuz olanlar, okuyanlar, neden niye soranlar... alışılmışın dışına çıkmanın verdiği huzursuzluk sanırım bu işin bedeli. acı olmasaydı soru, soru olmasaydı acı olmazdı.

çok mutluyken neden bu kadar çok mutluluk var diye hiç sormadım, soranı da görmedim.

(bkz: idealar evreni)