hayata dair iç burkan detaylar

Gece vakti sıcak yataklarımızda mışıl mışıl uyurken Uygur çocuklarının işkence yüzünden öldürülmesi.

Geçenlerde netflix'te bi film çıktı. Bayağı izlendi. İşin kötü yanı, bu güne kadar açlığa, sefalete, haksız ölümlere tepkisi olmayan arkadaşlarımın filmi izleyerek bi şeylerin farkına vardığını düşünmeleri. Etraflarına baksalar her gün görecekler üstelik. Çok üzülmüştüm bu durumda olanlara.

Hevesim olsa param olmuyor,
Param olsa hevesim...

(bkz: atilla ilhan) (bkz: ağustos çıkmazı)

tanım: hayat işte tam olarak budur... bu dizeleri sadece maddi olarak düşünmeyin. hayatın seyrine, geç kalınmışlıklara, yoksunluklara sitem vardır bu dizelerde.

bazen sevdiklerimizin ve bizim hep var olacakmışızcasına yaşamamıza rağmen, beklenen sonun bir gün geleceği gerçeğidir. ne yani ? öleceğiz diye yaşamayalım mı diyenler olacaktır belki ama, sevdiklerinin göçüp gittiğini ve bir daha dönmeyeceğini görmek de zordur. önce ben ölseydim de görmeseydim, yaşamasaydım bu acıyı dedirtir.
....
hayat tabiki güzeldir, ancak acı da verir.

küçükken bir dondurmayı annemin üçe bölmesi. üçte çok zor bölünen bir sayı.şekilsiz mekilsiz olurdu. durumumuz cidden kötü müydü yoksa babamın şu anki zenginliğinin temelleri mi o zaman atıldığı için biz onları yaşıyorduk tam bilmiyorum.

sonra üçe zor bölünüyor diye herhalde her şey düz hesap yuvarladı bizimkiler ben 12 yaşındayken bir kardeşimiz daha oldu. 4 kız olduk ama hiçbir şey dörde bölünmedi o saatten sonra evde.

durumumuz birden düzelmedi. bölünmeme sebebi kendi payımızı hakkımızı hep en küçüğe vermemiz.adeta küçük anneler olmuştuk onun için.

sol elimin üzerinde, hayatta nefret ettiğim insanlar listesinin ilk onunda yer alacak dayımın, küçükken beni oynatırken elimi sobaya yapıştırması sonucu kalmış, yuvarlak bir iz var. büyüdükçe soluklaşsa da, elimin üzerine kocaman bir kedi dövmesi yaptırsam da, orada durmuş, varlığını koruyor ve gitmek bilmiyor.

hayatımda olumlu ve güzel bir izi olmayan birinin, ben de bıraktığı bir yara izi oldu bu.

işte ruhumuzun aldığı ve bizi birer hastalıklı, korkak bedenlere dönüştüren hasarlar da bu denli derin izler bırakıyor.