geceye bir şiir bırak

    #sanat sırala ▼
    / 10
    • çiçekler sulasan, kurumuş yaprakları kessen
      sözgelimi tırnaklarını yemesen
      akşamları erken yatsan iyi olur.

      iyi olur elbet
      yani şu süsenler, kır menekşeleri yok mu
      ne desem
      denizin bir tenhalıkla uyumu
      kayboldu
      kış çoktan unutuldu da ondan. bir akşam
      bir manav bütün hüznüyle konuştu
      salatalara vuran bir ışığın altında
      sanki Ortaköy’de yarısı yanmış bir kışla
      gene böyle bir sonuçtu
      kış unutuldu kardeşim. artık
      hiçbir ayak sesi birbirine benzemez.

      Bingöl’le İstanbul arası
      otobüsle kaç saat
      yani İstanbul’la Bingöl arası
      kaç saat otobüsle
      kimine göre günlerce
      kimine göre birkaç saniyedir
      çünkü özlemler çeşit çeşit
      özlemler ki binlerce
      ah sevdadır ancak onları birleştirir
      Sündikan dağlarından aşağı
      Isparta biraz gülümser
      Isparta'nın ortası denizli çarşı
      balıklar cansız yüzer
      ey ülkesiz özlem, sen şimdi biraz dur
      bir kadın neden olmayasın ya da yitik bir erkek
      ah evet
      size de sormak gerek
      ey uçurumlar, köprüler
      kış neden unutuldu.

      Mersin körfezinde batık bir gemi
      ütünde kuşlar yüzen bir gemi
      kaptanı

    • "İnandır beni dünya
      İnandır yaşadıklarıma
      Güçlüydüm
      Uzaklardan gelir uzaklara gider sonbaharlara şaşırmazdım
      Yüzümün gizli yerlerine ansızın binlerce resmiyle yağan bir harf
      Bir harf vurdu beni dünya
      İncecik bir çınar yaprağı düştü üstüme sarsıldı kalbim
      Toprağa yağmur düşüyordu ah nasıl düşüyordu
      Bir harf durmadan durmadan üşüyordu
      Uzaklardan gelir uzaklara giderdim artık yıkıldım
      Ben bu yıkılışı yağmurlardan öğrendim
      Akşamı önüme bırakıp giden adam haklıydı
      Kentler ayrıntıydı haritalar ayrıntıydı
      İçinde tükendiğim şu hain hayatta
      Herkesin yalnızlığı duvarda asılıydı
      Nasıl söylesem dünya nereye bakıp söylesem
      Çekinerek yaşadığım yılları her akşam
      Çekinmeden ateşe attığımı nasıl söylesem
      Ben sana emanetim bırakma beni
      Dağıtma yüzümün menekşelerini
      Bu şarkıyı yalnız bitirmek istemiyorum bunu nasıl söylesem
      O harf yanlış denizlerde boğulurken
      Ben doğru bir kelime olamam
      İnandır beni dünya
      Yıllar geçti ve birşey kaybetmedim hayretimden
      Herkes bir saat alsa da çoğalmaz zaman
      Ve ben bazı şeyleri açıklayamam
      Yetmezken birimizin açtığı boşlukta yalnız kalmaya
      Neden kapansın göğsümde taşıdığım bu güzel yara
      Kader kimi seçerse kaptan o olsun
      Ben hangi pazartesiyi beklediğimi bilmiyorum"
      mevlana idris zengin
    • Kuş damdan düşünce
      sarışın bir yürüyüşüdür artık ölümün
      bir yağmurdur açılan kuraklığa
      bir yağmurdur kulübesi nisandan
      ve onun ayaklarına dolanan o gökyüzü
      kansız yüzleridir diri kuşların
      kuş düşünce camdan

      kuş düşünce damdan
      kızlar saçlarıyla ölümü düşünürler
      uzun bacaklı tanrılar koşuşur sokaklarda
      kuş öldü herkes mi arıyor
      gençlik mi yürüyor herkese ve mi arıyor
      onun gözlerini satılan çarşılarda
      kuş öldü kanadının altındaki o yara
      yağmurun karanlığını getiriyor geceye
      yağmurun ırmaklarını getiriyor geceye
      kuş öldü küçücük bir yorgunluktu ölmeden önce

      öldü, kim ısıtır artık onun ellerini
      suların aynasında üşüyen ellerini
      suların saygısıyla üşüyen ellerini
      İsmet Özel - Kuşun Ölümü
    • ~Toprak Ana~
      Kurumaya bedel mi her sümbül
      Şakıdıktan sonra gider mi bülbül
      Gömer mi anıları Toprak Ana
      Canlandırır mı sevgi olduğunda?
      İ.D. 03.02.20
    • İnsan bu, su misali, kıvrım kıvrım akar ya;
      Bir yanda akan benim, öbür yanda Sakarya.
      Su iner yokuşlardan, hep basamak basamak;
      Benimse alın yazım, yokuşlarda susamak.
      Her şey akar, su, tarih, yıldız, insan ve fikir;
      Oluklar çift; birinden nur akar; birinden kir.
      Akışta demetlenmiş, büyük, küçük, kâinat;
      Şu çıkan buluta bak, bu inen suya inat!
      Fakat Sakarya başka, yokuş mu çıkıyor ne,
      Kurşundan bir yük binmiş, köpükten gövdesine;
      Çatlıyor, yırtınıyor yokuşu sökmek için.
      Hey Sakarya, kim demiş suya vurulmaz perçin?
      Rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,
      Sırtına Sakaryanın, Türk tarihi vurulur.
      Eyvah, eyvah, Sakaryam, sana mı düştü bu yük?
      Bu dâva hor, bu dâva öksüz, bu dâva büyük! ..
      Ne ağır imtihandır, başındaki, Sakarya!
      Binbir başlı kartalı nasıl taşır kanarya?
      İnsandır sanıyordum mukaddes yüke hamal.
      Hamallık ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal,
      Yalnız acı bir lokma, zehirle pişmiş aştan;
      Ve ayrılık, anneden, vatandan, arkadaştan.
      Şimdi dövün Sakarya, dövünmek vakti bu ân;
      Kehkeşanlara kaçmış eski güneşleri an!
      Hani Yunus Emre ki, kıyında geziyordu;
      Hani ardına çil çil kubbeler serpen ordu?
      Nerede kardeşlerin, cömert Nil, yeşil Tuna;
      Giden şanlı akıncı, ne gün döner yurduna?
      Mermerlerin nabzında hâlâ çarpar mı tekbir?
      Bulur mu deli rüzgâr o sedayı: Allah bir!
      Bütün bunlar sendedir, bu girift bilmeceler;
      Sakarya, kandillere katran döktü geceler.
      Vicdan azabına eş, kayna kayna Sakarya,
      Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya!
      İnsan üç beş damla kan, ırmak üç beş damla su;
      Bir hayata çattık ki, hayata kurmuş pusu.
      Geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek;
      Siz, hayat süren leşler, sizi kim diriltecek?
      Kafdağını assalar, belki çeker de bir kıl!
      Bu ifritten sualin, kılını çekmez akıl!
      Sakarya, sâf çocuğu, mâsum Anadolunun,
      Divanesi ikimiz kaldık Allah yolunun!
      Sen ve ben, gözyaşiyle ıslanmış hamurdanız;
      Rengimize baksınlar, kandan ve çamurdanız!
      Akrebin kıskacında yoğurmuş bizi kader;
      Aldırma, böyle gelmiş, bu dünya böyle gider!
      Bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz;
      Sen kıvrıl, ben gideyim, Son Peygamber Kılavuz!
      Yol onun, varlık onun, gerisi hep angarya;
      Yüzüstü çok süründün, ayağa kalk, Sakarya! ..
      (1949) Necip Fazıl Kısakürek
    • akılla bir konuşmam oldu dün gece;
      sana soracaklarım var, dedim;
      sen ki her bilginin temelisin,
      bana yol göstermelisin.
      yaşamaktan bezdim,ne yapsam?
      birkaç yıl daha katlan,dedi.
      nedir; dedim bu yaşamak ?
      bir düş, dedi. birkaç görüntü.
      evi barkı olmak nedir ? dedim;
      biraz keyfetmek için
      yıllar yılı dert çekmek,dedi.
      bu zorbalar ne biçim adamlar ? dedim;
      kurt, köpek, çakal, makal, dedi.
      ne dersin bu adamlara , dedim;
      yüreksizler, kafasızlar, soysuzlar, dedi.
      benim bu deli gönlüm, dedim;
      ne zaman akıllanacak?
      biraz daha kulağı burkulunca, dedi.
      hayyam'ın bu sözlerine ne dersin, dedim;
      dizmiş alt alta sözleri, hoşbeş etmiş derim, dedi.
      ben olmayınca bu güller, bu serviler yok.
      kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok.
      sabahlar, akşamlar, sevinçler, tasalar yok.
      ben düşündükçe var dünya, ben yok.
      .
      Ömer Hayyam
    • Bir an vardım gibi! hissettim beni
      ve bitti.
      hissedemedim gitti.
      bittiğinde anladım renkleri.
    • umudun resmi

      Bir heyecan, biraz beyaz.
      bir resim, bitmeye yakın.

      yeniden sıkılan boya.
      yeniden başlar gibi.
    • Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
      Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
      Sevmek için güzele mi bakmalı?
      Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
      Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
      Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?

      Hırsızlık; para, mal mı çalmaktır?
      Saadet çalmak,hırsızlık olamaz mı?
      Solması için gülü dalından mı koparmalı?
      Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
      Öldürmek için silah, hançer mi olmalı?
      Saçlar bağ ,gözler silah,gülüş kurşun olamaz mı?

      Victor hugo
    • Ne ölümler yaşatırım içimde ben,
      Hiçbiri kalmaz kendime.
      Bir karlı bahar açar
      Gözlerimde yankısız.
      Kendimi öldürmekten,
      Yenik düşerim kendime..
    • Bir şeyler olsun şöyle çiçekli miçekli
      Bir çay olsun şöyle demli sohbetli
      Sabah olsun umutlu,
      Senli benli şiirli. ..

      (bkz: Orhan Veli kanık )
    • uzaktan seviyorum seni
      kokunu alamadan,
      boynuna sarılamadan
      yüzüne dokunamadan
      sadece seviyorum

      öyle uzaktan seviyorum seni
      elini tutmadan
      yüreğine dokunmadan
      gözlerinde dalıp dalıp gitmeden
      şu üç günlük sevdalara inat
      serserice değil adam gibi seviyorum
      öyle uzaktan seviyorum seni
      yanaklarına sızan iki damla yaşını silmeden
      en çılgın kahkahalarına ortak olmadan
      en sevdiğin şarkıyı beraber mırıldanmadan
      öyle uzaktan seviyorum seni
      kırmadan
      dökmeden
      parçalamadan
      üzmeden
      ağlatmadan uzaktan seviyorum
      öyle uzaktan seviyorum seni;
      sana söylemek istediğim her kelimeyi
      dilimde parçalayarak seviyorum
      damla damla dökülürken kelimelerim
      masum beyaz bir kağıtta seviyorum
    • Islanmak istiyorum.
      Sonbahar yaprakları olmalı sarı ve kızıl tonlarda
      Tenha sokaklarda yürümeliyim
      Ufuk griyi beğenmeli
      Elimde bir el olmalı sıcak
      Avucumu sevmeli

      Saçlarımdan damlalar akmalı, yanaklarım
      Mutluluk gözyaşlarıma karışmalı
      Uzaklarda olmamalı bakışlarım
      Işıklar uçuşmalı en sıcağından
      Gölgem hasret şarkılarından uzaklaşmalı

      Ben ıslanmalıyım
      Kolum bir yüreğe sarılmalı
      Seni seviyorum demeli yüreğim
      Bulutlar yarılmalı o an
      Sevdim işte demeli mahcup ellerim

      Bir kulübe olmalı başımı sokacak
      Alevler yansımalı duvarlara
      Gözler tutuşmalı gözlerde
      Dün unutulmalı
      Bir silgi çekilmeli yarınlara

      Dansa demeliyim bir şöminenin önünde
      Hasretten ıslanmış bakışlarımı kaldırmalıyım
      Çıtırtılara uygun atılmalıyım adımlarımı
      Az bulunur deyip
      O anı dondurmalıyım

      Bu bir çalıntı zaman olurdu
      Ömür boyu hatırlanacak
      Anladım,
      Anladım ıslanmazsam şayet
      Böyle bir an bulunamayacak.
      *
      - turgut uzdu
    • "ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
      bilmem, bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
      pervane olan kendini gizler mi alevden;
      sen istedin, ondan bu gönül zorla tutuştu..."
    • işler atom reaktörleri işler
      yapma aylar geçer güneş doğarken
      ve güneş doğarken ben bir geceyi
      bir uzun geceyi gene uykusuz
      ağrılar içinde geçirmişimdir
      düşünmüşümdür hasretliği ölümü
      seni memleketi düşünmüşümdür
      seni memleketi dünyamızı.

      işler atom reaktörleri işler
      yapma aylar geçer güneş doğarken
      ve güneş doğarken hiç umut yokmu
      umut umut umut........... umut insanda.

      nazım hikmet
    • Saraylarda süremem
      Dağlarda sürdüğümü
      Bin cihana değişmem
      Şu öksüz Türklüğümü
    • Kendi olarak, sana gelen
      sana gereksinimi olmadan, seni isteyen
      sensiz de olabilecekken, senin ile olmayı seçen
      kendi olmasını, seninle olmaya bağlayan
      O, işte...

      (bkz: oruç aruoba)
    • Bir ufka vardık ki artık
      Yalnız değiliz sevgilim.
      Gerçi gece uzun,
      Gece karanlık
      Ama bütün korkulardan uzak.
      Bir sevdadır böylesine yaşamak,
      Tek başına
      Ölüme bir soluk kala,
      Tek başına
      Zindanda yatarken bile,
      Asla yalnız kalmamak....
      ..........
      Ahmed Arif | yalnız değiliz
    • uyuyup geceyi ve sabah içine çekip sonsuz evreni
      oldu bittiye getiren çocuk gibiyim.
      şansım gülmedi ise, göremedi isem rüyalarımda
      Gece, yıldız samanlığına alev ekti isem
      topu topu yanar evren
      dayanamayacak var olmasın zaten
      yanarken yaklaşacak değil ya hayalin
      gülmeye gelmeyen
      yanarken yoldaş olurmu ki ...
    • sevdiğim adam.
    / 10