gece kendi kendine konuşurken lafın lafı açması

  • (bkz: bi sus da uyuyalım)
  • başkalarına söyleyemediğim ya da söylemekten delice çekindiğim cümleleri kendime söyleyip karşımdaki benin cevap verişiyle sohbetin hararetlenmesi ve uykunun bu muhabbetten sıkılıp gitmesi olarak özetleyebilirim durumu. çok lanet bir durumdur. konuya göre bazen iç huzurunu kaçırır ya da seni üzen asıl gerçeklerle karşılaşıp ağlamaya başlarsın aniden. bazen de rahatlatır karşındaki insana bu düşünceleri aktarabilmiş olmak fakat karşındaki kişinin de sen olduğunu anlayınca yeniden bir umutsuzluk çöker geceye. büyük bir pes edişle uykunun peşine düşersin. bir şekilde sabah olur, olur da sen yine aynı acılarla ve aynı düşüncelerle mutsuz bir şekilde o yataktan kalkmış olursun.
  • öyle bir duruma gelir ki kendi kendine "uzat da çayını doldurayım" derken bulursun kendini.
    (bkz: napıyorum lan ben)
  • kendi kendime ayıp ederek sohbetin en koyu yerinde uykuya dalmamla sonuçlanan durum. sohbeti bir şekilde kayıt altına alabilsem gelmiş geçmiş ruh sağlığı en bozuk kişi ben olabilirim sanırım. geçen gün konu halk ekmeğin'*' çıkarttığı poğaçadan açıldı, en son cesur yeni dünya kitabı üzerine konuşuyordum. bir arada frp oyunu için detaylandırma bile yaptım.
  • insanın saatlerini yiyendir. bu şekilde sırf yatakta yatarak sabahladığımı bilirim.
  • uykusuzluk sebebidir. Bir bakmışsın kendini almışsın karşına sohbetin dibine vurmuşsun.