füruğ ferruhzad

• Allah'ım,
  Güvercinin ruhunu vahşi hayvanlara emanet etme.
  
  Hatırla; hayatım bir soluktan ibaret
  Değirmenlerin gürültüsü
  Ve o acı dolu aylara
  Ve çevremi saran neşeli şarkılar
  Ve canlı ışıklar yitip gitti.
  Ne mutlu, bu zamanda hasat yapanlara
  Ve elleriyle başakları toplayabilene.
  
  Çölde şarkı söyleyen ruhları dinleyelim
  Âh edenlerin ve ellerini gökyüzüne açanların şarkısı, diyor ki:
  
  "Eyvah, yaralarım ruhumu hissizleştirdi! "
  
  Âh sen,
  Beline kadar inen saçların dökülürken,
  Kırmızı elbiseler giydiğin,
  Altından mücevherler taktığın zamanları hep unuttun.
  Gözlerine sürme çekerdin
  Hatırla; kendini boşu boşuna güzelleştirirdin,
  Çölde yalnız bir şarkı olduğun
  Ve arkadaşların seni terk ettiği için.
  
  Zaman akıyor ve öğlenin gölgeleri uzamaya başlıyor
  Ve kuşlarla dolu bir kafes gibi,
  Hayatımız da iniltiyle dolu.
  
  İçimizde hiç kimse bilmiyor; ne kadar vakti kaldığını
  Hasat zamanı geçti, yaz artık bitmek üzere
  Ve bir kurtuluş bulamadık.
  Güvercinler gibi bağrışıyoruz adalet için
  Ama kimse duymuyor bizi.
  Ve karanlıkta, ışığı bekliyoruz.
  
  Ey sen, sevginin gücüyle taşan nehir
  Bize doğru gel
  Bize doğru gel.
  
  Füruğ Ferruhzad
• En sevdiğim kadın şairlerimizden sadece bir tanesidir. “tüm varlığım benim, karanlık bir ayettir...” demiştir kendisi.
• Kuş ölür, sen uçuşu hatırla.
  
  Uçuşu unutmamak dileğiyle..
• (bkz: Kuş ölür sen uçuşu hatırla )
• gizemli ve güçlü bir hanımefendinin huzur veren sesinden dinledikçe yeni yeni tanıdığım İranlı kadın şairdir.en sevdiğim "yeniden doğuş" adlı şiirinin burda da yer edinmesini isterim :)
  
  'Tüm varlığım benim, karanlık bir ayettir
  seni, kendinde tekrarlayarak
  çiçeklenmenin ve yeşermenin sonsuz seherine götürecek.
  
  Ben bu ayette seni ah çektim, ah
  ben bu ayette seni
  ağaca ve suya ve ateşe aşıladım!
  
  Yaşam belki
  uzun bir caddedir, her gün filesiyle bir kadının geçtiği,
  yaşam belki
  bir urgandır, bir adamın daldan kendini astığı,
  yaşam belki okuldan dönen bir çocuktur,
  yaşam belki, iki sevişme arası rehavetinde yakılan bir sigaradır,
  ya da birinin şaşkınca yoldan geçişi,
  şapkasını kaldırarak,
  başka bir yoldan geçene anlamsız gülümsemeyle “günaydın” diyen.
  
  Yaşam belki de o tıkalı andır,
  benim bakışımın senin buğulu gözlerinde kendini paramparça yıktığı
  ve bir duyumsama var bunda
  benim ay ve karanlığın algısıyla birleştireceğim.
  
  Yalnızlık boyutlarındaki bir odada,
  aşk boyutlarındaki yüreğim,
  kendi mutluluğunun sade bahanelerini seyreder,
  saksıda çiçeklerin güzelim yok oluşunu
  ve senin bahçemize diktiğin fidanı
  ve bir pencere boyutlarında öten
  kanarya ötüşlerini.
  
  Ah..
  
  Budur benim payıma düşen,
  budur benim payıma düşen,
  benim payıma düşen,
  bir perde asılmasının benden aldığı gökyüzüdür,
  benim payıma düşen, terk edilmiş merdivenlerden inmektir
  ve ulaşmaktır bir şeylere çürüyüşte ve gurbette,
  benim payıma düşen anılar bahçesinde hüzünlü bir gezintidir.
  Ve "ellerini
  seviyorum" diyen
  sesin hüznünde ölmektir.
  
  Ellerimi bahçeye dikiyorum,
  yeşereceğim, biliyorum, biliyorum, biliyorum
  ve kırlangıçlar mürekkepli parmaklarımın çukurunda
  yumurtlayacaklar.
  Küpeler takacağım kulaklarıma
  ikiz iki kirazdan
  ve tırnaklarımı papatya çiçeği yapraklarıyla süsleyeceğim.
  Bir sokak var orada,
  aynı karışık saçları, ince boyunları ve sıska bacaklarıyla
  küçük bir kızın masum gülüşlerini düşünüyorlar
  bir gece rüzgarın bizi alıp götürdüğü.
  Bir sokak var benim yüreğimin
  çocukluk mahallesinden çaldığı,
  zaman çizgisinde bir oylumun yolculuğu
  ve bir oylumla gebe bırakmak bir zamanın kuru çizgisini
  bilinçli bir simgenin oylumu
  aynanın konukluğundan dönen.
  Ve böylecedir,
  birisi ölür
  ve birisi yaşar.
  Hiçbir avcı,
  çukura dökülen hor bir arkta inci avlamayacaktır.
  Ben hüzünlü küçük bir periyi biliyorum
  okyanusta yaşayan
  ve yüreğini tahta bir kavalda,
  usul usul çalan
  küçük hüzünlü bir peri,
  geceleri bir öpücükle ölen
  ve sabahları bir öpücükle yeniden doğacak olan..'
• tuhaf dergi ekim sayısının kapağında olan hakkında bir çok şeyi yeni öğrendiğim şair. iranın kederli şairi olarak bilinen füruğ 16 sında zorla evlendirilip 17 sinde çocugu olup 19 inde boşanan, boşandığından sonra çocugu kendisine gösterilmeyen, baba evine kabul edilmeyen, 22 yaşında evli ve iki çocuk babası yazar ve yönetmen olan ibrahim gülistan ile tanısıp aşık olan, aşkını inkar etmeyen hatta (bkz: günah şiiri) ni ibrahim gülistana yazdığı söylenlenen füruğ, henüz 33 yaşında trajik bir trafik kazasında hayatını kaybeden şair. ilk şiir kitabını 16 yasında çıkarmıs toplamda 4 kitabı bulunmakta. 1967 "inanalım soğuk mevsimlerin başlangıcına" kitabını tamamlayamadan öldü. şairliğinin yanı sıra oyunculuk ve yönetmenlikte yapan furuğ'un öldüğünde cenaze namazını mollalar 2 gün kıldırmıyor ve şair arkadası Mehrdad Samadi cenaze namazını kılıyor.
  
  “Bir anın güzelliği, utançla
  Şipşak çekilmiş gülünç bir siyah beyaz bir fotoğraf gibi
  Sandığın diplerinde saklanabilirdi”
  
  (Kurulmuş Bebek isimli şiirinden.)
• füruğ ferruhzad (1935 - 1967), İranlı şair, yazar, oyuncu, yönetmen, ressam.
  
  şiirlerinin türkçe çevirisi bestelenmiştir:
  Vedat sakman | Yolum yok
  '*'