en uzun gece

güney yarım kürede yaşayanların 21 haziran, yani 6 ay sonra yaşayacakları gecedir.

88 saniye sürdüğü söylenen depreme yakalandığımız geceydi. Uyanıktım. Kasırga çıktı sandım, dolu yağıyor sandım ama gece öyle bir hava olmadığı için deprem olduğunu anladım ve kedimi kaptığım gibi dışarı kendimi attım ama elektrikler gitti, yer beşik gibiydi, yer yarılacak da içine düşeceğim sandım. Durmuyor zelzele durmuyor, sallanmak bitmiyor, "sonum geldi, az sonra öleceğim, artık bitti, kıyamet kopuyor" dedim. Kedi de çığlık atıp kaçtı. "Noluyor ya noluyor" diye bağırıyorum. Mahalleden çığlık sesleri geliyor. Bir oraya bir buraya şuursuzca koştururken defalarca kelimei şahadet getirdim yüksek sesle. Artık bitti. Mahallenin dışındaydım. Mahalleye baktım minare yok yerinde. Gözümün önüne 17 ağustos depremi fotoğrafları geldi. Sağlam ev kalmamıştır dedim. Nihayet durdu ve hemen babamı aradım. Şükür yaşadıklarını öğrenince rahatladım. Deli gibi yağmur başladı, koşa koşa eve giderken ortalık mahşer alanı gibi. Araç trafiği yoğun. İnsanlar en tehlikeli yerin kendi durduğu yer olduğunu zannediyor, bir yerlere kaçarsam kurtulacağım, deprem beni bulmayacak psikolojisinde. Güneş bu mevsimde 7:10 gibi doğar. Güneş doğsun diye çok bekledim. En uzun gece o geceydi.

Kuzey yarım kürede yaşayanların 21 aralık, yani bu akşam yaşayacakları gecedir.

kimi zaman güneşi hiç göremeyeceğimizi düşündüğümüz gecedir. Hatta böyle bir gece değil, geceler olur insanın hayatında bazen. Gözlerimiz ufuk çizgisini tarar yıldızlar arasında, ışığın bizi tekrar sarıp sarmalamasını dileyerek üstelik.

Hangi gecemiz kısaydı ki...

Dünyanın en uzun gecesi 21 aralık değil, beni terk ettiğin gecedir.
Beni üzdüğün, yorduğun, yıprattığın gecedir demiş Küçük iskender

enkaz altında kalan binlerce canla beraber yaşadığımız hiç bitmeyen gecedir.

6 şubattan sonraki her gece benim için epey uzun olmaya başladı. Umarım 14 mayısla beraber şu seçim tantanası biter de asıl meseleye odaklanırlar. Bezdik vallahi.