dibe vurmuş insanlara tavsiyeler

18 entry daha

  • etrafına bir bak neredesin ?
    önceden neredeydin ?
    en son ne zaman tepede hissettin?
    ve yapabileceklerinin farkında mısın?
    sadece biraz cesaret seni yükseklere çıkacak
  • before the peak, you have to sink" diye verecegim tavsiyedir. '*''*'
    En kotusunu dusundugunuz anda bile daha kotusunun olabilecegini unutmayin. Ve istediginiz sey olmuyorsa, olmamasi gerekiyordur. Dogrusu budur. İstiyorsunuz diye illa dogru olacak hali yok ya, dimi canim.
  • Dibe vurmuş olmanız sizinle alakalı değildir belki ama dipte takılıyorsanız, bu sizin suçunuz, ayaklarınızı çırpın ve yüzeye çıkın dostum!
  • umut her zaman vardır.
  • Forumlarda, sözlüklerde yazan ,tek sorunu sivilcesi olan ergenlerden tavsiye almayın.
  • Yukarı çıkmaya çalışırken ötekilerin üstüne basmayın. Yani bu da kolay kolay oradan çıkamayacaksınız demek. Zira yukarıdaki bi dünya insandan da sadece bir avucu aşağıdakini ezmeden yükselmiş durumda.
    Tercih sizin... Elbet bir gün yukarı çıkarsınız sorun şu değerli azınlıkta mi olacaksınız alışılmış sıradan çoğunlukta mı?
    Unutmayın çakıl taşlarıda güzeldir ama deniz yıldızları varken kimse onlarla ilgilenmez.
    '*'
    İlk cümleyi yazınca peşine bir trol yazıp kaçacaktım konu nereye geldi.. Şu an evde duvarla tartışıyorum. '*'
  • Madem diptesin, daha fazla batamazsın değil mi?
  • Tabandan aldığınız ivmeyle, yükselin yükselebildiğinizce. Ama yukarıda hayat olduğu yalan. Hem insanın kaybedecek bir şeyi kalmayınca kazanmasının ne önemi kalır ki?
  • Acının etrafından dolaşılmaz içinden geçmek lazım. Sabredin..
  • dibiniz tutmadan ayağa kalkın.
    koşmak lazım biraz. her şey sizin elinize gelmez. kazımanız gerek. ama dibi tutturmamak önemli. hasarın dönülebilirliğini etkiler.
  • tavsiyelere bakmaya gelmiştim ama dipte miyim onu da anlamak belki de amacım şu an.

    karantina sürecinin etkisi zaten bu dibe vuruşta çok etkili. yaşadığım yere 5 ay oldu geleli. egede kendi çevremden, ailemden,arkadaşlarımdan çok uzaktayken onlarla yeterince diyaloğu kuramazken buraya zorunlu da olsa gelmişken, kışın tembellik ettim ve bütün planlarımı bahara, yaza erteledim. ve şu an hiç birini yapamıyorum. değil şehir dışına çıkmak, sahile bile gidemediğim yasağın halen geçerli olduğu bir şehirdeyim.

    sağlık sektöründe hastanede çalışmam dolayısıyla virüs muhabbetini duymadığım tek bir gün zaten mevcut değil. artık çok umursamıyorum dahi önlemleri. maske alerji yapmaya başladı suratımda sıcaktan, takamıyorum dahi.

    karantinanın başlangıcında bir hevesle bu süreci değerlendireceğim diye daldım her aktiviteye. yağlı boyalar, tablolar, balkona ekilen sebzeler, okunmak için alınan yirmiye yakın kitap, plak koleksiyonuma yenilerini eklemeler, arada oruç tutmalar, kuran okumalar, bol bol da dua etmeler, bu sözlüğe katılmam her şey yeni bir gün için yapılanlardı.

    oysa evde kala kala ben geçmişe gömüldüm. genelde komik o an ağlasam bile şimdi gülümseyerek bazen de kahkaha ile andığım günlere gömüldüm.

    5 ay sonra gelen eski sevgilinin mesajı ise tüm her şeyi darma duman etti.

    hep insanlara değer verme verme verme diye kafamı duvarlara vururken onun coronayı atlatma sürecini onunla yaşadım, özledim dedikçe o kendi özlemlerimi gün yüzüne çıkardım, kendi duygusal mastürbasyonunu yok evinin önünden geçtim seni andım, sevdiğin kafe kapanmış seni hatırladım diyerek o yaptı. hatta coronadan ölmedim üzüldün mü dediği an kalbim yumuşadı ve saçmalama sana kızgın değilim öyle olması gerekti ve oldu dedim.

    oysa haziran ayından ekime kadar egede evden çıkmadan ağlayarak içerek işe zor gittiğim, tayin istediğim ve nefret ettiğim memleketime onun yüzünden döndüğüm, iki yıl zorunlu burada kalmam tayin isteyemeyeceğimi öğrendiğim, bu lanet şehirde bir tane beni anlayan insan yokken bir başıma anıları unutmaya çalıştığım gecelerimi, benim babamı dahi arayıp beni düşüncesizce babama şikayet edip sonra pardon yanlış anlamışım ben dediği günleri ben unuttum ve affettim dedim geçtim.

    iki gün sabahlara kadar mesajlar atıp ki çok uzak bir mesafe var aramızda zaten, kendi karantina yalnızlığını giderdi ve sonra defoldu gitti. bense sadece ona vicdanını rahatlatacak hayatımı siktin ama ben seni affettim sana bir şey olmasın cümlesini bağışladım.

    onunla olduğum ilişki boyunca antidepresan kullanmıştım ve bu şehre geldiğimden beri asla kullanmazken iki gün önce yine buzdolabının başında ilaç kutumun içinde buldum kendimi.
    iki günlük diyalog bile yine antidepresana başlatabilmişti beni. bazı insanlar iyi veya kötü yer yüzünde yokmuş hiç olmamış muamelesi görmeli ve belkide kendine kızmamak adına o insanlar affedilmemeli.

    günlerdir uyumazken saatlerce uyudum bugün. sonunda başardı yine beni dibe çekmeyi. affetmek bir kelime, umarım ağzımızdan her çıkanı tanrı kaale almıyor ve insanlara yaşattıklarını yaşamadan ölme imkanı vermiyordur.
  • Ben sadece okumaya geldim...
  • ben de intravenozask'a eşlik edeceğim...
  • ben de efsanegeridöndü'ye eşlik edeceğim...
  • Benim mekan burası.. siz yazın ben okuyacağım bunları...
  • dipten seni çıkaran tek şey kendin olacaktır.kalk ayağa.
  • İnebildiğin kadar derine in.

    Çünkü daha sonra yukarı çıkarken yeni doğmuş gibi oluyorsun.
  • Çırpınma sadece yüz!
  • Dipte olan sen değilsin onlar fazla yüksekte...
  • kanatlarınızı takın uçma zamanı gelmiş demektir.
18 entry daha
/ 2