bir ebeveynin çocuğuna yapacağı en büyük iyilik

anne babaların çocuklarına yapacağı en büyük iyilik birbirlerini sevmeleri ve daha iyi geçinmeleridir. çocuğunuza bırakılacak en büyük servet ise iyi bir eğitim vermektir.
çocuğunuzda gördüğünüz davranışlar evde sizden örnek aldığı davranışlardır. o yüzden evdeki her davranışınız, konuşmanız çocuğunuzda etki bırakır.
çevresel faktör etkisi olabilir. ancak, çevreye karşı yapacağı doğru yanlış her davranışta ve kararda yine ebeveynin rolü vardır.
bir çocuk büyürken anne ve babasının dikkat etmesi gereken en önemli şeylerden biri kendinden başkalarına nasıl davranacağını öğretmektir.
bir hayvana nasıl yaklaşılacağı ya da bir çiçek koparılmadan nasıl doğa sevgisi aşılanacağı çocuğun ileride karakterini etkileyecek etmenlerdir.
dolayısıyla canlılarla kurduğu ilişkiyi anne-baba olarak baştan şekillendirmek en doğru yoldur.
çocuklar hatalar yapmışsa ebeveynler bu hatalarda pay sahibidir.
çok iyi yetişmiş ve içi sevgi dolu biriyle karşılaşmışsanız bilin ki ailesine bağlıdır ve ailesi herşeyden önce gelir.
siz iyi iseniz sizi de ailesinin bir ferdi olarak kabul eder.

birçok kitaplar yazılmıştır bu konuda ama unutmayın ki
temsil, tebliğden önce gelir.
"âdeme âdem gerektir âdem etsin âdemi, âdem âdem olmayınca âdem netsin âdemi.” (ziya paşa)

Müslüman bir evlat olarak yetiştirmesidir. Yok ben çocuğuma bırakırım kararı yok büyüsün kendi araştırsın bulsun yok bilmem ne. Sen nasıl yetiştirirsen öyle olur. Sen ufaktan başla bak nasıl hür imanlı yetişiyor. Dini istismar etmek yerine öğretmek lazım. Diyeceğim budur.

Bazı seçimlerinde yermek yerine teşvik etmesidir.Hayallerinin peşinden gitmesi için ona yol açmasıdır. Çocuğa bir şeyleri dikte etmek yerine en büyük destekçisi olmasıdır. Aklıma gelmişken ona sevgiyi ve saygıyı öğretmesidir. Hatta en ilk yapılması gereken sevgi ve saygı dersidir :)

Ebeveynliğin '*' olmadığını fark etmesidir.

Yanında sigara içmemektir...

önce dini ahlakı ve sonrasında genel ahlakı öğretmek, vicdanı benimsetmek.

kocaman bir kütüphane miras bırakmaktır.

meyve soymasıdır.
portakal, armut, elma ve muz dilimleriyle hazırladığı güzelim tabağı eliylen tane tane yedirmesidir.

aslında bu başlık tekil bir şeyi söylese de benim yazmak istediklerim çoğul olacaktır. öncelikle bir evlat/bebek/çocuk sizin hayal ettiğiniz gibi değil, siz onu nasıl yetiştirirseniz öyle olur. yani siz onun kitap okuma alışkanlığına sahip olmasını istiyorsunuz oku yavrum oku çocuğum demek yerine bırakın da sizi okurken görsün. Çocuğunuzu yemek yerken avutmak için video, reklam vs alıştırmak yerine ilgisini çekecek, gelişimine katkı sağlayacak kitapları koyun önüne. aa maymun neredeymiş aa burada ne varmış bu resimdeki sebze/meyve nerede gibi o kitabı da küçük oyununuza ortak ederek kitabı o çocuğun hayatına katabilirsiniz. ya da biz kendi kitaplarımız için kitaplık yapıyorsak onun da minicik dev bir birey olduğunu onun o kitapları için de bir kitaplık yapabilirsiniz böylece o da kitapların özel nesneler olduğunu kıymetli olduğunu anlar. bir arkadaşımın 1.5 yaşında bir kızı var annesi kitap okurken kendi kendisine kitabını önüne alıp hayvanları gösteren bir kitapsa o sesleri taklit etmeye, yemekse onlara dokunup ağzına götürüp hayali olarak yiyor. yine bir ebeveyn çocuğu için onun arkasında olduğunu ama onlar olmadan da güçlü bir birey olduğunu öğretebilmeli. Dünyanın öbür ucuna da gitse her şeyi başarabileceğini ailesinin desteğinin hep onunla olduğunu hissettirmeli. ve hem anne hem de baba o çocuk için en güzel eşi seçmeli ve onunla huzurlu bir hayat sunabilmelidir.

Aklı fikri oyunda olan çocuklarını çok sıkıp daraltmasınlar ki sonra o çocuklara biz maruz kalmayalım.

şefkati ve merhameti.

bence en büyük iyilik çocuğa özsaygı kazandırmak.

Kendinden başka fikir ve eylemlere sahip olabileceğini bilmesi, sevgi ve saygı çerçevesinde yaklaşması, iyi bir insan olması için örnek insan olmasıdır.

"ben yaptım,dolayısıyla ben ne dersem onu yapacak" gibi fikirlerle büyütmek yenine,çocuğun sorumluluğunu belli bir yaşa kadar üstlenerek,onunda bir birey oluduğunu ve (dozunda olacak şekilde)kendi kararlarını vermesine olanak sağlayarak büyütmek.

Maddi ve manevi bir doyuma ulaştıktan sonra anne baba olmak.

Bir bireyin gelişmesinde maddiyat ve maneviyat çok önemli. Bu maddiyattan kastım kesinlikle lüks bir hayat ya da çocuğa sayısız oyuncak almak kesinlikle değil. Misal; ona sağlıklı ve temiz gıdalar temin edebilmek. Başını sokabileceği sıcak bir ev sağlayabilmek, kışın üşümemesini sağlayacak giysiler temin edebilmek. Oyuncaktı, çikolataydı bunlar hep ıvır zıvır.

Maddiyattan daha önemlisi ise anne-babanın öncelikle iyi kalpli, vicdanlı, merhametli insanlar olabilmesi. Elbette kimse kusursuz değil. Ama çocuğunun yanında kötü davranışlardan kaçınmanın bilincinde olunması lazım.

Bu saydıklarım anne-baba olmadan önce sahip olunması gerekenler. Ya sonrası?

Çocuğunun bir birey olduğunun farkına varması, onun düşüncelerine-isteklerine saygı duyması lazım.

Sonuçta yetiştirdiğiniz/yetiştireceğimiz bu çocukların her an yanlarında olamayacağız. Topluma karıştıklarında; iyi kalpli, güçlü karaktere sahip bir birey olmaları lazım.

düşünebilmeyi öğretmek.
düşünebilen insan zaten doğru insan olur, hayırlı evlat olur.
Allah hepimizi -düşünebilen insan-lardan kılsın.

empati kurmayı öğretmek

Herkes ne kadar güzel yazmış ne kadar iyi özelliklerin olmasını dilemiş. Tabi ki benim de gönlümden uzun bir keşke öyle olsaydı cümlesi geçiyor. Ancak durum , geldiğimiz nokta bu değil maalesef. Sırf elalem çocukları olmuyor mu yoksa demesin diye sırf anne olma bencilligini tatmak sırf kötü giden evliliği kurtarmak sırf evladı veren Rab rızkı da verir mantığı gütmek vs vs liste uzar nedenleriyle çocuklar geliyor hayata ve cok hazindir ki olan bu dünyaya kendileri gelmek istemeyen masum yavrulara oluyor.
Bu masumlar, sağlıksız bir ailede sevgi, şefkat, güven duygusu almadan büyüyor ve toplumdaki var olan kronik sorunlar bu şekilde katlanarak devam ediyor.
Ez cümle, gerçekten bakabileceginiz gerçekten sevgi verebileceğiniz çocuklar getirin dünyaya. Bu iş sadece çok istemekle olmuyor çünkü.

Güzel bir ad, temiz bir aile ortamı, iyi terbiye ve eğitimdir.

Sevmek. Çocuğunu gerçekten sevmesi ve bunu reklam yapmak için elalemin yanında ya da çocuk uyuduktan sonra başını okşayarak değil gün içerisinde hissedebileceği şekilde göstermek.
Çocuğa karar verebileceği makul seçenekler sunmak ve seçimlerine saygı duymak.
Ahlakı korkutmadan öğretmek, kesinlikle şiddet uygulamamak, sigara alkol gibi zararlı maddeler tüketmemek, küfür etmemek, “yap dediğimi yap, yaptığımı yapma” mantığıyla hareket etmemek ve daha milyonlarca şey.