10 yıl önceki senden farkın

• okul bitti. daha ne olsun.
• 20 yıl yaşlanmış olmam ve tecrübelerim.
• daha iyi şartlarda yaşıyorum, daha bilinçli bir tüketiciyim, daha iyi kendimi ifade edebiliyorum
• on yıl önce bir mağazaya girince iki kazak beğeniyorsam hangisini daha çok beğendim diye ince eleyip sık dokuyup birinde karar kılardım ve aklım diğerinde de kalırdı. ama elimdekine de mutlu olur. güzel kullanırdım o kazağı.
  
  önceliklerimi düşünürdüm, seçerdim. çok mu acil lazım mı bana, almasam nolur, almalı mıyım illa diye defalarca düşünürdüm. öyle alırdım.
  
  geçen gün internetten alışveriş yaparken, aynı şeyin farklı farklı renklerini koymuşum sepete. iki farklı ürün de değil. aynısı ya. iki rengin arasında kalıp ikisini de aldım. ve bu beni hem düşündürdü hem utandırdı.
  
  öğrenciyken bir kazak için o kadar düşünürken şu an yaptığına bak dedim doğrusu kendime.
  
  on yılın farkı bende,o zaman öğrenciydim param yoktu , indirimden aldığım zaten ucuz olan ve daha da düşmesini beklediğim her şey daha değerliydi. şu an en kaliteli en marka eşyaları bile alsam kendime daha değersiz aslında.
  
  dolabıma baktığımda üniversitede aldığım kıyafetleri hala giydiğimi, belki bir ay önce aldığımı kötü kullanıp eskittiğimi fark ettim.
  
  on yıl önce daha güzelmişim ben olarak. o mağaza vitrinlerine bakıp fiyatına bakmadan ,indirim beklemeden alışveriş yapacak mıyım diye iç geçirdiğim yıllar daha güzelmiş.
• misketlerim yok artık, duvar diplerine attığımız kartların kimin kartı önce gelir ise kazanacağı veyahut kaybedeceği telaşım yok.
  mahallede dayak yediğim vakit anneme koşmam da yok,
  mahallede dayak attığım vakit, dayak attığım çocuğunun annesinden gizlenme telaşım da yok,
  ortaokulda sevdiğim kızın gözüne girmek sebebi ile, saçlarımı havaya dikmem, cici ayakkabılarım ile hava atmam da yok,
  mahalle duvarlarına, nalburdan aldığımız boya ile kale çizmek de yok,
  mahalle arkadaşlarım ile daim olarak dost olacağız yanılgısı da yok, onların öldürüleceğini bilmeden korkulu sokağa çıkmak da yok,
  hayat telaşı da yok,
  para telaşı da yok,
  ekmek telaşı da yoktu.
  10 yıl sonra ise sadece korkular ve kaygılarım var. kaçmalarım ve ulaşamayışlarım. savaşlarım ve kaybetmelerim. fantazyalarım ve fantazyalarım.
  çocukluğumdan 10 yıl sonra aklımda... her neyse. keşke hep çocuk kalsaydık ya hu :).
  
• daha yaş aldım herkes gibi :) daha dingin, daha sakin, daha huzurluyum. mutluluğun arayarak bulunmayacağına çünkü zaten sahip olunduğuna, içte-özde olduğuna; hayatın anlamının şu anda yaşadığın anlarda saklı olduğuna, her ne olursa olsun kendini tanımanın her şeyden önemli olduğuna inanmaya başladığımın farkına vardım.
  farkında olmak da bir gelişme olsa gerek :)