sözlük yazarlarının şiirleri

Yeniden yazılmaz bu hikaye
Boşlukları doldurmak kadar istemsizce
Şeritler kayar altından hiç gitmesen de
Elde var cevapsız sorular
Bir gün belki birileri anlar
Bu bir kaza süsü verilmiş intihar.

Memleketimde,

Bilge, cahilden kaçıyor; akıllı, deliden...
Aynalar bile gösterir olmuş, insanı tersinden.
Haklı susmuş, terazi şaşmış, millet alışmış.
Belli ki su yolunu bulamıyor artık kendiliğinden.

yıkılışlar...

Temelimize patlayıcılar yerleştirmeleri gerekiyordu.
Bir kepçeyle yıkılacak kadar çürük değildik, küçük değildik.
Güzel olaylara vesile olacak mıydı bu yıkılışlar?
Bilsek direnir miydik...

Bir kere miymiş; sevmek içten, öpmek lebden?
Gün'ü kaybedenler, hep mi kaybetmiştir dünden?
Ölmek mi isterim şimdi ruhum komadayken?
İçin için yanıp da birden kül olmazken.
Yaşıyoruz işte kendi derdimizle; herkes gibi, sen ve ben...

Şu duvarlar, şu sınırlar gerçek...
Birlikte örüp, çizdiğimiz.
Yasaklayan da, yasaklanan da biziz
Çabalamaktansa, sihirli sözcüklerden medet uman da
Öldüren ve öldürülen, nefesler, hayaller, hayatlar da
Damları akan evlerde, seslerin yankılandığı köşklerde oturan da
Biziz...
Gerçeği fısıldayıp, yalanı haykıran da
Dalgaya izin verip, dalgayı kıran da.
Yaptıklarımızın, yapacaklarımızın,
Tamir edip, yıkacaklarımızın...
Hepsinin müsebbibi biziz
Hepimiziz...

Uzun zamandır öyle...
Alışmış ara sıra aynada denk geldiği yüz çizgilerine
Rüzgar girmese de camdan, üşümeye.
Böyle bir küflü yalnızlığın, rutinliğine.

İhtiyacı canlıya..
Banknota değil de kalbi atana.
Umudu "hiçbir" zaman dönmeyecek devrana.

O duruma doğru ilerliyorum yaşarsam..
Herkesin gidişine arkadan mendil sallarsam.
Bu yabancı, tereddütlü, eğreti bakışlardan kaçamazsam...

Bir gün ben de giderim ceketimi askıdan alıp
Neresi olursa, sadece haritaya bir ok atıp
Çünkü bu sokaklar hep sana çıkmış, çıkacak
Çünkü İstanbul beni hep yıkmış, yıkacak..

Hesap sormadan, vermeden
Kim kimi kandırmış bilmeden
Bir gün ben de kanatlarımı takıp uçuruma yürürüm
Dibe varmadan kim bilir daha neler görürüm.

Ortada şişenin dibi
Küllükte izlemiş izmaritler birbirini
Gece sakin, gece sessiz ilerlemiş
Perde gözlerimden yavaşça inmiş...

kafası kıyak, kürekleri boşlamış sandalcı,
beklenenden erken varacaksın dememiş miydi falcı?
doğruya da yanlışa da eşit uzaklıktasın
seçmedikçe de hep denizin ortasındasın

cam fanusun içinde birkaç sinek
bu tarafa bakan yok, delirdiğini kim bilecek
belki de cehennem sürekli tekrardan ibaret
geçti dediğin o elemli günler, eminim yine gelecek.

iyiye giden yol, iyi olmak zorunda değil..
kötüye giden yol, kötü olmak zorunda değil.
yaşamak anbean tercih yapmak demekmiş anladım...